หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1935

คำพูดของซ่งชิงผิงทำเอาหูหม่าซือพูดไม่ออก

ที่อีกด้าน โจวเจี๋ยมีสีหน้าอับอายขณะที่เธอสบถใส่ซ่งชิงผิง “ไอ้เดรัจฉาน! แน่จริงก็ฆ่าฉันเลยสิ! ฆ่าฉันเลย!"

"คุณเฉิน ไม่ต้องห่วงฉัน ฆ่าเขาซะ! ฆ่าเขา...”

เมื่อซ่งชิงผิงออกแรงบีบข้อมือ คำพูดของโจวเจี๋ยก็เงียบไป

“ถอยไปซะ เฉินผิง ขอแค่คุณปล่อยผมไป ผมก็จะไว้ชีวิตเธอ” ซ่งชิงผิงบอกเขา

“ผมก็ไม่รู้นะว่าจะเมตตาไปเพื่ออะไร เธอเป็นคนของสำนักมาร และเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน เรายังไม่ได้เป็นเพื่อนกันเลยด้วยซ้ำ แล้วทำไมผมต้องปล่อยคุณไปเพราะเธอด้วย?” เฉินผิงถามพลางเย้ยหยัน

ซ่งชิงผิงชะงักเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเฉินผิง แต่แล้วเขาก็กำมือแน่นขึ้นอีกครั้ง “ผมจะฆ่าเธอจริงๆ นะ หวังว่าคุณจะทบทวนผลจากการกระทำ-”

"เอาเลย ฆ่าเธอสิ แล้วผมค่อยฆ่าคุณ” เฉินผิงตอบขณะเดินเอื่อยๆ เข้าไปหาซ่งชิงผิง

อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกันเฉินผิงก็ส่งสายตาเป็นสัญญาณให้หูหม่าซือ

หูหม่าซือเข้าใจที่เขาบอกในทันทีและเดินไปที่ด้านข้างซ่งชิงผิงอย่างเงียบ ๆ

"หยุด! หยุดอยู่ตรงนั้น! ถ้าเดินเข้ามาอีกก้าวผมจะฆ่าเธอ!” ซ่งชิงผิงตะโกนขณะที่เขาเริ่มถอยหลัง

เฉินผิงยิ้มเย้ย แต่เขาก็ยังไม่หยุด และทำให้ซ่งชิงผิงตื่นตระหนก

ความสนใจของซ่งชิงผิงจดจ่ออยู่ที่เฉินผิง เขาจึงไม่ทันได้สังเกตว่าหูหม่าซืออยู่ข้างตัวเขาแล้ว

ขณะที่ซ่งชิงผิงถอยหลังไปอีกก้าว ลมกระโชกรุนแรงก็พัดมาจากด้านข้างของเขา

หูหม่าซือปลดปล่อยการโจมตี

พอเห็นอย่างนั้น ซ่งชิงผิงก็ปล่อยฝ่ามือเข้าใส่หูหม่าซือตามสัญชาตญาณเพื่อสกัดการโจมตีของเขา

แต่เมื่อซ่งชิงผิงเสียแขนไปข้างหนึ่ง การที่เขาโจมตีก็เท่ากับว่าต้องปล่อยตัวโจวเจี๋ย

เฉินผิงฉวยโอกาสคว้าตัวโจวเจี๋ยและดึงเธอเข้าหาเขา

พลั่ก!

ฝ่ามือของซ่งชิงผิงปะทะกับฝ่ามือของหูหม่าซือ

ตุบ! ซ่งชิงผิงร่วงลงพื้น