หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1936
โจวเจี๋ยเป็นห่วงหูหม่าซือ เธอจึงตามพวกเขาไป
"คุณเฉิน ขอบคุณมาก!” หลิวจวี่ชือกล่าวขอบคุณ
“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม ผมทำแบบนี้ก็เพื่อประโยชน์ของตัวผมเอง ส่วนทางด้านสำนักมาร ... ผมจะปล่อยให้คุณจัดการแล้วกัน
เมื่อพูดเช่นนั้น เฉินผิงก็เหลือบมองสมาชิกสำนักมารก่อนจะเดินไปกับเจียงเหวย
หลิวจวี่ชือจะทำยังไงกับคนทรยศของสำนักมารก็ขึ้นอยู่กับเขา เฉินผิงไม่ได้วางแผนว่าจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว และเขาก็ไม่ได้อยากยุ่งด้วย
เมื่อพวกเขากลับมาที่โรงแรม โจวเจี๋ยก็เริ่มเช็ดเลือดที่ริมฝีปากของหูหม่าซืออย่างระมัดระวังอีกรอบ
"คุณโจว ผมจะทำการรักษาคุณหูหม่าซือเดี๋ยวนี้ ช่วยออกจากห้องไปก่อน” เฉินผิงพูดกับเธอ
เธอพยักหน้าแล้วออกไป เมื่อเธอไปแล้ว เฉินผิงก็ตบไหล่หูหม่าซือแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ตอนนี้เธอออกไปข้างนอกแล้ว”
หูหม่าซือลืมตาขึ้นและเขาดูราวกับว่ากำลังมึนเมา “ตัวเธอหอมมาก แถมยังนุ่มมากอีกด้วย...”
เฉินผิงถอนหายใจ “ผมก็นึกว่าคุณเปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้ว ที่ไหนได้คุณยังเหมือนเดิม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...