หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1941

ในขณะนั้น ร่างกายของเฉินผิงเป็นสีแดงเพลิงราวกับว่าร่างของเขาถูกมีไฟอยู่ข้างใน

เมื่อเสียงคำรามแสบแก้วหูดังขึ้น รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวก็ปกคลุมไปทั่วป่า ทำให้ต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ล้มลงและพื้นดินสั่นสะเทือน

ภูเขาพังทลายลงจนกลายเป็นเนินเล็กๆภายในเสี้ยววินาที ราวกับโดนอุกกาบาตพุ่งชนทำลาย

เวลานั้น ทุกคนที่กำลังพักผ่อนอยู่ในบ้านของเจิ้งอั้นกั๋วก็สะดุ้งตื่นและหันไปมองภูเขาในระยะใกล้ด้วยความตกใจ

"เกิดอะไรขึ้น? อุกกาบาตหรือเปล่า” เจิ้งอันกั๋วถามขณะลุกขึ้นอย่างเร่งรีบ ใบหน้าของเขายับย่นแต่ซีดเซียว

ทุกคนวิ่งไปที่ลานโดยไม่ฉุกใจคิดและจ้องมองไปที่ลูกบอลแสงสีแดงที่ลุกเป็นไฟบนยอดเขา

“ฉันเห็นเป็นคนนะ ที่เปล่งแสงออกมาจากยอดเขาตรงนั้น เขาเป็นมนุษย์...” เจิ้งไคพึมพำ

ทุกคนตกใจรีบไปที่สนามหลังบ้าน แต่เห็นแค่ห้องลับที่ตอนนี้เหลือแต่เถ้าถ่าน

ทันใดนั้น เจิ้งอันกั๋วก็ตัวแข็งทื่อ “หรือนั่นจะเป็นคุณเฉินผิง?”

ในขณะนั้น ทุกคนรู้สึกถึงรัศมีอันตรายที่ค่อยๆ เข้าใกล้พวกเขา แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นขุนพลยุทธ์

แต่หัวใจของพวกเขาก็ยังเต้นแรงจากความวิตกกังวลที่ท่วมท้น

“เป็นคุณเฉินผิง” เจียงเหวยตอบ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “นะ-นั่นเขา...”

ในทางกลับกัน หูหม่าซือไม่มีอาการแปลกใจแต่อย่างใด “เฉินผิงเป็นคนพิเศษ ด้วยความสามารถตอนนี้ของเขา ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงทำให้ภูเขาราบไปทั้งลูกได้”

“ทำไมคุณเฉินผิงถึงไปภูเขาลูกนั้นล่ะ?” เจิ้งไคถาม เรียกเสียงหัวเราะจากหูหม่าซือ

“หากเขาไม่ทำเช่นนั้น บ้านของเจิ้งอันกั๋วคงจะเละไปแล้ว!”

จากนั้นเจิ้งไคก็ถึงบางอ้อ อา! ที่แท้คุณเฉินผิงพยายามป้องกันไม่ให้รัศมีพลังของเขาทำลายบ้านเรา!

"ไปเร็ว ไปดูกันเถอะ!” หูหม่าซือกระตุ้นก่อนที่จะเดินขึ้นภูเขา