ในขณะนั้น ร่างกายของเฉินผิงเป็นสีแดงเพลิงราวกับว่าร่างของเขาถูกมีไฟอยู่ข้างใน
เมื่อเสียงคำรามแสบแก้วหูดังขึ้น รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวก็ปกคลุมไปทั่วป่า ทำให้ต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ล้มลงและพื้นดินสั่นสะเทือน
ภูเขาพังทลายลงจนกลายเป็นเนินเล็กๆภายในเสี้ยววินาที ราวกับโดนอุกกาบาตพุ่งชนทำลาย
เวลานั้น ทุกคนที่กำลังพักผ่อนอยู่ในบ้านของเจิ้งอั้นกั๋วก็สะดุ้งตื่นและหันไปมองภูเขาในระยะใกล้ด้วยความตกใจ
"เกิดอะไรขึ้น? อุกกาบาตหรือเปล่า” เจิ้งอันกั๋วถามขณะลุกขึ้นอย่างเร่งรีบ ใบหน้าของเขายับย่นแต่ซีดเซียว
ทุกคนวิ่งไปที่ลานโดยไม่ฉุกใจคิดและจ้องมองไปที่ลูกบอลแสงสีแดงที่ลุกเป็นไฟบนยอดเขา
“ฉันเห็นเป็นคนนะ ที่เปล่งแสงออกมาจากยอดเขาตรงนั้น เขาเป็นมนุษย์...” เจิ้งไคพึมพำ
ทุกคนตกใจรีบไปที่สนามหลังบ้าน แต่เห็นแค่ห้องลับที่ตอนนี้เหลือแต่เถ้าถ่าน
ทันใดนั้น เจิ้งอันกั๋วก็ตัวแข็งทื่อ “หรือนั่นจะเป็นคุณเฉินผิง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...