ขณะนี้ พลังในร่างกายของเฉินผิงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เขาพยายามระงับพลังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้ระเบิดและทำร้ายตัวเอง ดังนั้น เขาทำได้เพียงปล่อยให้ระดับพลังของเขาค่อย ๆ เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องคงที่
เฉินผิงสัมผัสได้ถึงการมาถึงของหนิงจื้อ แต่เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามเวลานี้ เขาได้แต่หวังว่าเขาจะดูดซับ พลังเข้าในตัวได้เร็วขึ้นกว่านี้
เมื่อรู้สึกถึงการระเบิดพลังในตัวเฉินผิง หนิงจื้อจึงรู้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว หากเขารอปล่อยให้เฉินผิงบรรลุขั้นต่อไป เขาจะเสียเปรียบทันที
หนิงจื้อตรงเข้าหาเฉินผิงพร้อมกับนักรบเสื้อคลุมทองรมดำ
“เฉินผิง คงไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ใช่ไหม?” หนิงจื้อพูดด้วยความเย้ยหยัน
เฉินผิง เพียงชำเลืองมองโดยไม่พูดอะไร ความกังวลฉายชัดในดวงตาของเขา
เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเฉินผิง หนิงจื้อก็ยิ่งได้ใจ
“ถ้าไม่ใช่เพราะท่านต้าเหนิงสนใจร่างกายของคุณ ผมคงตัดหัวคุณไปแล้ว” หนิงจื้อพูด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแรงสังหาร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...