“ออกไปจากที่นี่ถ้ายังไม่อยากตาย ผมต้องการแค่เฉินผิงเท่านั้น ไม่ได้อยากฆ่าคุณ” หนิงจื้อไม่ต้องการต่อสู้กับหูหม่าซือและคนอื่นๆ
หูหม่าซือและเจียงเหวยชำเลืองมองเฉินผิง จากนั้นสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตัดสินใจได้แล้ว
ทันใดนั้น เจียงเหวยก็ดึงบ่วงมัดเซียนออกมาและฟาดมันออกไปอย่างดุเดือด
บ่วงมัดเซียนเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพลังของมันนั้นไม่ธรรมดา
เมื่อเห็นดังนั้น หนิงจื้อก็กระโจนขึ้น และนักรบเสื้อคลุมทองรมดำก็เข้ามาทันที
หนึ่งในนั้นคว้าบ่วงมัดเซียนของเจียงเหวยไว้ได้ จากนั้นเอามือทาบลงบนเชือก และหักเชือกลง
เมื่อเห็นว่าบ่วงมัดเซียนถูกตัดขาดอย่างง่ายดาย เจียงเหวยตกตะลึง
ในขณะที่ เจียงเหวยกำลังเสียสมาธิ นักรบเสื้อคลุมทองรมดำก็ชกเจียงเหวยด้วยหมัดอันทรงพลัง ส่งเขาปลิวไปไกลหลายร้อยเมตรราวกับว่าวที่สายป่านขาด
ทั้งสองไม่ได้ต่อสู้กันอย่างเท่าเทียมเนื่องจากระดับวรยุทธ์ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน เพราะความสามารถในการต่อสู้ระหว่างขุนพลยุทธ์กับปราชญ์ยุทธ์นั้นแตกต่างกันมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...