หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1945

เขาไม่ได้ตามไปเมื่อเห็นหนิงจื้อและคนของเขากำลังหลบหนี เขามุ่งความสนใจไปที่หูหม่าซือและคนอื่นๆ

ใบหน้าของเฉินผิงสงบนิ่ง ก่อนที่เขาจะตามทันหูหม่าซือและคนอื่นๆ พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังที่รุนแรงที่มาจากตัวเฉินผิง

เฉินผิงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะระงับไอพลังของเขา เขารู้ว่าจะไปกดดันหูหม่าซือและคนอื่นๆ

"คุณหูหม่าซือ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เมื่อเฉินผิงเห็นสภาพของหูหม่าซือ เขาก็แตะไปที่ไหล่ของอีกฝ่าย คลื่นพลังวิญญาณพุ่งตรงเข้าสู่ร่างกายของ หูหม่าซือ

หูหม่าซือรู้สึกถึงความอบอุ่น และในทันใด เขาก็รู้สึกดีขึ้นมาก!

เฉินผิงรักษาอาการบาดเจ็บของเจียงเหวยและเจิ้งไคด้วย ตอนนี้ทั้งสองคนหายดีแล้ว

"คุณเฉินผิง คุณบรรลุไปอีกขั้นแล้วหรือยัง? ตอนนี้คุณเป็นขุนพลยุทธ์แล้วใช่ไหม?” เจิ้งอันกั๋วพูดด้วยความอิจฉาขณะที่เขามองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ

เฉินผิงกำหมัดแน่นเล็กน้อย พลังในตัวเขาก็พลุ่งพล่าน

“ผมเป็นเพียงขุนพลยุทธ์ระดับแปดเท่านั้น ผมยังต้องการเวลาอีกสักระยะเพื่อไปให้ถึงระดับสูงสุด ผมเกรงว่าหนทางนี้จะอีกยาวไกล กว่าผมจะกลายเป็นปราชญ์ยุทธ์ได้”

แม้ว่ายาเจิงโฉ่วตันจะทำให้ความสามารถของเฉินผิงพัฒนาไปอย่างมาก และตอนนี้เขาเป็นขุนพลยุทธ์ระดับสูงแล้ว แต่เฉินผิงก็ยังไม่พอใจเล็กน้อย

เขาไม่คิดว่าความสามารถของเขาจะเพิ่มขึ้นมากกว่าคนอื่นหลายเท่า

ถ้าเป็นคนอื่นได้กินยาเจิงโฉ่วตัน พวกเขาคงกลายเป็นขุนพลยุทธ์ระดับสูงสุดแล้ว อันที่จริงบางคนอาจจะเป็นปราชญ์ยุทธ์ไปเลยก็ได้!

แต่ เฉินผิงกลับได้เป็นเพียงขุนพลยุทธ์ระดับแปด!

“อืมม...ดูเหมือนว่าหนทางยังอีกยาวไกล...”

เฉินผิงถอนหายใจ อย่างไรก็ตาม เขาก็ดีใจที่ยังสามารถต่อกรกับปราชญ์ยุทธ์ได้ แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงขุนพลยุทธ์ระดับแปดก็ตาม !

ด้วยร่างแท้ของมังกรทองของเขา เป็นเรื่องปกติมากที่เฉินผิงจะต่อสู้กับนักสู้ที่สูงกว่าระดับของเขาได้

เช้าวันรุ่งขึ้นเฉินผิงพาเจียงเหวย, หูหม่าซือและคนอื่นๆ ไปที่ห้องโถงของตระกูลตู้

"คุณเฉินผิง คุณพร้อมจะเดินทางหรือยัง?”

เจิ้งอันกั๋วรู้ว่าเฉินผิงวางแผนจะไปจากเมืองหนานหู

เฉินผิงพยักหน้า "ใช่ ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของคุณ เราคงต้องลากันเดี๋ยวนี้”

“เรื่องเล็กน้อย คุณเฉินผิง คุณกลับมาที่หนานหูได้ทุกเมื่อ ที่นี่จะต้อนรับคุณเสมอ” เจิ้งอันกั๋วมั่นใจ

เฉินผิงยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “คุณเจิ้งอันกั๋ว คุณไม่ใช่ตระกูลอันทรงเกียรติเพียงครอบครัวเดียวในหนานหู

มีอีกที่หนึ่งชื่อว่า สำนักมาร แต่พวกมันอยู่ในอาณาจักรลับ นั่นเป็นเหตุผลที่คุณไม่เห็นพวกเขา แต่ทางเข้าของสำนักมาร ตั้งอยู่ที่ชานเมืองหนานหูผมหวังว่าคุณจะไม่มีความขัดแย้งกับพวกเขาหากคุณบังเอิญเจอพวกเขา ถ้าสำนักมารวางแผนจะโจมตีพวกคุณ คุณสามารถบอกชื่อผมได้เสมอ พวกเขาจะไม่กล้าทำอะไร”

เฉินผิงตัดสินใจบอกความลับของสำนักมารให้เจิ้งอันกั๋วทราบ เพื่อป้องกันไม่ให้ทั้งสองตระกูลทะเลาะกันในภายภาคหน้า