หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1958

ทุกคนอ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อสายตา แม้แต่หงเทียนชิ่วก็ตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ ไม่มีใครคาดคิดว่าวงแหวนอาคมจะสามารถต้านทานการรวมพลังของพวกเขาได้ ไหนจะเสริมด้วยอาวุธศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ อีก

หลังจากหายตกตะลึง ท่าทีของหงเทียนชิ่วก็เปลี่ยนไป สายตาน่ากลัวปรากฏในดวงตาของเขาและหน้าตาของเขาก็เครียดลง ใบหน้าของเขาบึ้งตึงด้วยความโกรธ

หนิงจื้อกล่าวอย่างกังวลใจ “ท่านครับ พวกเขายังไม่สามารถทําลายวงแหวนอาคมได้เลย แม้จะผนึกกําลังและใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์แล้วก็ตาม มันจะทรงพลังเกินไปสําหรับพวกเขาหรือเปล่า? ถ้าพวกเขาไม่สามารถทําลายมันลงได้ ความพยายามทั้งหมดของเราก็จะสูญเปล่า”

ขณะที่เขาดูอยู่ในมุมหนึ่ง เขาก็เริ่มวิตกกังวลมากขึ้นเมื่อพบว่าหงเทียนชิ่วและคนอื่นๆ ไม่สามารถทําลายวงแหวนลงได้แม้จะร่วมมือกันแล้วก็ตาม

ทูตมารสบถ “พวกสวะ พวกเขาไม่เข้าใจหรือไงว่ามันต้องหาแกนกลางของวงแหวนให้เจอก่อนถึงจะทําลายมันได้? คนตั้งมากมาย อย่าบอกนะ ว่าไม่มีใครรู้ว่าแกนกลางอยู่ที่ไหน!”

เขาไม่คิดว่าผู้คนที่นี่จะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับวงแหวนอาคม

รัศมีพลังของหงเทียนชิ่วยังคงทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ยอมถูกมองเป็นคนโง่ให้คนมาเยาะเย้ยกับการที่เขาไม่สามารถทําลายวงแหวนอาคมได้

“โจมตีอีกรอบ!”

ด้วยเหตุนี้ หงเทียนชิ่วและเพื่อนของเขาจึงเริ่มโจมตีอีกครั้ง คราวนี้พวกเขาใช้พลังงานทุกส่วนและหมายมาดจะเห็นผลลัพธ์ที่สําเร็จ

พลังอันยิ่งใหญ่มหาศาลทําให้พื้นดินบนเกาะเผิงไหลสั่นสะเทือนพร้อมเสียงคลื่นกระแทกฝั่งจนดังไกลออกไปหลายไมล์

อนิจจาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง วงแหวนอาคมยังคงไม่บุบสลาย

หลังจากเปิดฉากการโจมตีสองครั้งติดต่อกัน หงเทียนชิ่วและเพื่อนของเขาใช้พลังงานการต่อสู้ไปแล้วครึ่งหนึ่ง ต่างฝ่ายต่างเหลือบมองกันและกันในความเงียบ

หากพวกเขาไม่สามารถทําลายวงแหวนอาคมได้ ก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะเข้าไปในซากปรักหักพังโบราณได้

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของวงแหวนอาคมก็ยิ่งทําให้ทุกคนยิ่งตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเกี่ยวกับซากปรักหักพังโบราณ เพราะพวกเขายิ่งมั่นใจว่าจะต้องมีสมบัติอะไรสักอย่างซ่อนอยู่ภายในแน่

ความจริงแล้ว สิ่งเหล่านี้ยิ่งทำให้ข่าวลือที่เกี่ยวกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถช่วยให้กลายเป็นอมตะได้ดูเป็นความจริงยิ่งขึ้นไปอีก สุดท้ายความหวังที่จะได้เห็นสมบัติดังกล่าวก็ยั่วเย้าพวกเขาเกินกว่าจะเพิกเฉยได้

หนิงจื้อเริ่มวิตกกังวล หากไม่มีใครสามารถทําลายวงแหวนกับดักที่พวกเขาวางไว้ได้ ทุกอย่างก็จะสูญเปล่า

หนิงจื้อตัวแข็งทื่อ ถ้าทําลายไม่ได้เราก็ไม่มีทางเลือกนอกจากรอ!

“ทําไมผมถึงต้องลงมือเอง? ผมจะทำอะไรก็ได้ที่ผมต้องการ ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของคุณ” การโต้กลับของเฉินผิงทําให้จู้ห่าวถึงกับพูดไม่ออก

หงเทียนชิ่วมองเฉินผิงอย่างใจเย็น “เฉินผิง ถ้าคุณสามารถทําลายวงแหวนอาคมได้ ผมจะอนุญาตให้คุณเข้าร่วมกับเรา และเข้าสู่ซากปรักหักพังโบราณเป็นคนแรก สนใจไหม?”

เห็นได้ชัดว่ากลุ่มคนแรกที่ได้เข้าถึงซากปรักหักพังโบราณ จะมีข้อได้เปรียบมากกว่าผู้ที่ตามมาทีหลัง

เฉินผิงกลับส่ายหัว “ผมสามารถทําลายวงแหวนอาคมให้ได้ แต่ผมจะไม่ตามคุณเข้าไปในซากปรักหักพังโบราณ คุณไปก่อนผมได้เลย”

ได้ยินดังนั้น จู้ห่าวตะคอก “เฉินผิง คุณกลัวว่าจะมีกับดักหรืออาวุธซ่อนอยู่ภายในซากปรักหักพังโบราณหรือไง?”

ริมฝีปากของเฉินผิงโค้งขึ้น แต่เขาไม่สนใจที่จะตอบคําถามของจู้ห่าว

ปฏิกิริยาของเขายิ่งเพิ่มความโกรธให้จู้ห่าว