เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังกล้านั่งบนนั้น ชุยจื้อหย่วนตะคอกอย่างโกรธเคืองในทันที “เฉินผิง เลิกทำตัวไร้ยางอายเถอะ คิดจะดึงดันอยู่ที่แผนกนี้ต่อเหรอ”
“ฉันเพิ่งเคยเห็นพนักงานที่โดนไล่ออกแต่ยังไม่ยอมไป คุณนี่มันหน้าด้านขนาดไหนกันเชียว?”
หวังหลานหลานพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
“นั่นน่ะสิ รีบไปสักทีเลิกทำให้บรรยากาศแผนกของเราต้องเลวร้ายไปกว่านี้!”
“ลูกผู้ชายทั้งคน แกหางานไม่เจอหรือไง ถึงดึงดันที่จะอยู่ที่นี่น่ะ?”
“เพิ่งจะเคยเห็น มีคนที่ขี้โกงขนาดนี้อยู่ด้วย”
ทุกคนในแผนกขายต่างเหน็บแหนมเฉินผิง เพื่อที่จะประจบชุยจื้อหย่วน!
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่อยู่ในแผนกขายนี่หรอก......”
เฉินผิงเก็บของของตน พร้อมกับเดินออกไปทางด้านนอก!
“พี่เฉินผิง............”
หวังหันหันเห็นว่าเฉินผิงจะไปจริงๆ จึงรีบตามขึ้นไป
ถึงสองวันนี้หวังหันหันจะโกรธเฉินผิงอยู่ แต่เมื่อเห็นว่าเฉินผิงถูกไล่ออกจริงๆ เธอก็ฝืนทนไม่ได้อยู่ดี!
“พี่เฉินผิง ถ้าพี่ไปจริงๆ ฉันเองก็ไม่ทำที่นี่แล้ว บริษัทง่อยๆ นี่มันไม่น่าอยู่หรอก!”
หวังหันหันเองก็ไม่ทำแล้ว!
“เลิกบ๊องน่า พี่ไม่ได้บอกว่าจะไป แค่ไม่อยู่ที่แผนกขายต่อแล้ว เธอตั้งใจทำงานของเธอต่อไป บริษัทน่ะดี แต่ชุยจื้อหย่วนต่างหากล่ะที่เลวเกินไป!”
เฉินผิงยิ้มอ่อน!
“หมายความว่า พี่จะไปแผนกอื่นเหรอ” หวังหันหันตะลึง!
“ก็ไม่เชิง!” เฉินผิงพยักหน้า!
หวังหันหันเห็นว่าเฉินผิงแค่ย้ายแผนกจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ!
“เฉินผิง ให้ฉันช่วยหางานใหม่ให้นายไหม”
ซุนเสี่ยวเหมิงเดินมาพูด
“ไม่เป็นไร ขอบคุณ!” เฉินผิงเดินจากไปทันทีที่พูดจบ!
เมื่อเห็นว่าในที่สุดเฉินผิงก็ไปสักที ชุยจื้อหย่วนจึงถอนหายใจดังๆ ก่อนหน้านี้ในแผนกขายไม่มีใครที่กล้าต่อเถียงกับเขา แต่หลังจากที่เฉินผิงมา กลับย้อนแย้งเขาเสียทุกอย่าง ไม่เชื่อฟังเขาสักนิด ชุยจื้อหย่วนอยากไล่เขาออกนานแล้ว!
“ทุกคนทำงานต่อกันเถอะ เลิกซุบซิบเรื่องของผู้จัดการใหญ่ ไม่ว่าทางสำนักงานใหญ่จะส่งใครมา ขอแค่พวกเรามีใจเป็นหนึ่งเดียว ต้องไม่มีปัญหาอะไรแน่ๆ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...