หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1973

“เฉินผิง แล้วคุณล่ะ?” เก๋อเจียอี๋ถามเฉินผิง

"ผมไม่เป็นไร หินพวกนี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก พวกคุณทุกคนควรจะรีบไป” เขาพูดเร่ง

"คุณเฉิน ระวังตัวด้วย” พูดจบเก๋อฝูไห่ก็ลากเก๋อเจียอี๋ไปกับเขาและวิ่งออกไปด้านนอก

ในขณะนั้น หลายคนรับรู้ได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นซากปรักหักพังโบราณเริ่มพังทลาย พวกเขาก็เริ่มวิ่งออกไป

อย่างไรก็ตาม มีไม่กี่คนที่สามารถหนีออกไปได้เนื่องจากทางเดินนั้นแคบมาก

โชคดีที่เพราะคำเตือนของเฉินผิง เก๋อฝูไห่และหลงซิงซูจึงหนีออกไปได้

ครืน!

แรงสั่นสะเทือนรุนแรงปะทุขึ้น ตามด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ที่ร่วงลงมา

ทุกคนหยุดต่อสู้และต่างวิ่งหนีเอาชีวิตรอด หูหม่าซือกับเจียงเหวยกลับมาที่ด้านเฉินผิง

"คุณเฉิน"

เจียงเหวยรู้สึกงุนงงที่เห็นเฉินผิงยังไม่ออกไปจากซากปรักหักพังโบราณ

"คุณหูหม่าซือ ไม่ว่าเราจะถูกก้อนหินบดขยี้จนตายหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้วในตอนนี้” เฉินผิง พูดดังๆ ใส่หูหม่าซือ

“แค่ของกล้วยๆ!”

จอมเวทย์หน้าด่างหยิบเครื่องรางออกมาจำนวนหนึ่งและขีดเขียนลงบนเครื่องรางอย่างไม่รีบร้อน

จากนั้นเขาก็โยนกระดาษขึ้นไป และเครื่องรางหลายชิ้นก็เริ่มหมุนวนอยู่เหนือหัวของพวกเขา ปิดกั้นก้อนหินที่ตกลงมาจากด้านบนได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เมื่อเห็นเช่นนั้น เจียงเหวยก็หันไปมองหูหม่าซือด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตกใจและอิจฉา

ในขณะเดียวกัน หนิงจื้อและนักรบเสื้อคลุมทองรมดำสี่คนมารวมตัวกันรอบๆ ทูตมาร

ทูตมารปล่อยรัศมีออกมาหลายระลอกเข้าปกคลุมร่างพวกเขาทุกคน

ต่อให้ภูเขาจะถล่มลงมา ทั้งพวกเขาและแท่นบูชาจะไม่ได้รับอันตราย

ตูม!

ภูเขาเริ่มพังทลาย ทำให้ฝุ่นผงลอยฟุ้งในอากาศขณะที่ก้อนหินขนาดยักษ์ตกลงมาไม่หยุดหย่อน

ครืน!