หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1977
เห็นได้ชัดว่าช่องว่างความสามารถระหว่างทั้งสองนั้นใหญ่โตไม่ใช่น้อย
“เฉินผิง ฉันยอมรับว่าแกเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันเคยเจอในโลกมนุษย์!”
ทูตมารเอามือที่ไพล่หลังมาที่ด้านหน้า
“เลิกพล่ามแล้วมาจบเรื่องนี้ได้แล้ว” เฉินผิงตะคอก
แม้เขาจะพูดอย่างนั้น แต่ความสนใจของเฉินผิงก็มุ่งไปที่แท่นบูชาแทนที่จะเป็นทูตมาร มันจำเป็นอย่างยิ่งที่เขาจะต้องทำลายแท่นบูชาและหยุดการฟื้นฟูพลังวิญญาณ
จากที่สังเกตดู เขาเห็นว่าการฟื้นฟูพลังวิญญาณเกิดจากแสงที่ยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าจากแท่นบูชา หากเพียงเขาสามารถดับแสงนั้นได้ เขาอาจมีโอกาสที่จะยับยั้งปรากฏการณ์นี้
“อยากตายหรือยังไง ไอ้หนู?”
แววชั่วร้ายส่องประกายผ่านดวงตาของทูตมารขณะที่เขาหรี่ตาลง หลังจากนั้นฝ่ามือของเขาก็ปลดปล่อยรัศมีระเบิดออกมา
ด้วยเจตจำนงสังหาร ทูตมารปลดปล่อยพลังจากการบำเพ็ญเพียรของเขาออกมาเต็มกำลัง ก่อนที่จะฟาดฝ่ามือใส่เฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...