“วิญญาณของเธอไม่สมประกอบ ตอนนี้เธอไม่เป็นอะไรแล้ว” ซย่ามัวพูดอย่างใจเย็น
เก๋อหยู่หานยืนขึ้น เธอมองเฉินผิงและคนอื่นๆ ด้วยความงุนงงอยู่บ้าง ในขณะนั้น เธอมีความประทับใจบางอย่างในตัวเฉินผิง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยเช่นกัน
เมื่อเห็นเช่นนั้น เก๋อฝูไห่และเก๋อเจียอี๋จึงรีบพาเก๋อหยู่หานออกไป เก๋อหยู่หานยังจำเก๋อฝูไห่ได้อยู่ เพราะทั้งคู่มาจากตระกูลเก๋อ
“ไอ้หนุ่ม แกตัดสินใจหรือยัง? อยากให้ฉันถ่ายทอดวิธีบำเพ็ญเพียรให้แก สอนวิทยายุทธ์หรือหาอาวุธพิเศษมาให้แกดีไหม?” ซย่ามัวถามเฉินผิง
เขาไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะส่ายหัว
เมื่อพูดถึงวิธีบำเพ็ญเพียร จิตวิสุทธิของเขาคือเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ที่เหนือชั้น สำหรับอาวุธนั้น กระบี่พิฆาตมังกรของเขาเป็นดาบวิญญาณชั้นยอด
เมื่อเห็นเฉินผิงส่ายศีรษะ ซย่ามัวก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “แล้วแกต้องการอะไรกันแน่?”
“ผมไม่ต้องการของพวกนั้น ผมแค่อยากรู้ว่าพ่อของผมเป็นใคร เรื่องนั้นท่านช่วยผมได้ไหม?” เฉินผิงถามขณะมองไปที่ซย่ามัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...