หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1981

สรุปบท ตอนที่ 1981 บอกไม่ได้: หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอน ตอนที่ 1981 บอกไม่ได้ จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 1981 บอกไม่ได้ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่เขียนโดย อาร์ม เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

“วิญญาณของเธอไม่สมประกอบ ตอนนี้เธอไม่เป็นอะไรแล้ว” ซย่ามัวพูดอย่างใจเย็น

เก๋อหยู่หานยืนขึ้น เธอมองเฉินผิงและคนอื่นๆ ด้วยความงุนงงอยู่บ้าง ในขณะนั้น เธอมีความประทับใจบางอย่างในตัวเฉินผิง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยเช่นกัน

เมื่อเห็นเช่นนั้น เก๋อฝูไห่และเก๋อเจียอี๋จึงรีบพาเก๋อหยู่หานออกไป เก๋อหยู่หานยังจำเก๋อฝูไห่ได้อยู่ เพราะทั้งคู่มาจากตระกูลเก๋อ

“ไอ้หนุ่ม แกตัดสินใจหรือยัง? อยากให้ฉันถ่ายทอดวิธีบำเพ็ญเพียรให้แก สอนวิทยายุทธ์หรือหาอาวุธพิเศษมาให้แกดีไหม?” ซย่ามัวถามเฉินผิง

เขาไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะส่ายหัว

เมื่อพูดถึงวิธีบำเพ็ญเพียร จิตวิสุทธิของเขาคือเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ที่เหนือชั้น สำหรับอาวุธนั้น กระบี่พิฆาตมังกรของเขาเป็นดาบวิญญาณชั้นยอด

เมื่อเห็นเฉินผิงส่ายศีรษะ ซย่ามัวก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “แล้วแกต้องการอะไรกันแน่?”

“ผมไม่ต้องการของพวกนั้น ผมแค่อยากรู้ว่าพ่อของผมเป็นใคร เรื่องนั้นท่านช่วยผมได้ไหม?” เฉินผิงถามขณะมองไปที่ซย่ามัว

“ของง่ายๆ แค่บีบแก่นโลหิตของแกออกมาสักหยดก็พอ!” ซย่ามัวตอบกลับอย่างสบายๆ

เฉินผิงขมวดคิ้ว และแก่นโลหิตหยดหนึ่งก็ค่อยๆ ซึมออกมาจากหน้าผากของเขาและในที่สุดก็ลอยอยู่กลางอากาศ

ซย่ามัวยื่นนิ้วออกมาและสัมผัสกับแก่นโลหิตอย่างแผ่วเบา

จากนั้นหยดแก่นโลหิตก็ซึมเข้าสู่ร่างกายของซย่ามัวในทันที

หลังจากนั้นในทันใด เฉินผิงก็เห็นสีหน้าของซย่ามัวเปลี่ยนไปอย่างมาก จากประหลาดใจเป็นตกตะลึงและหวาดกลัวในท้ายที่สุด

กระทั่งลมหายใจของซย่ามัวยังถี่ขึ้นมากในตอนนั้น

พอเห็นแบบนั้นเฉินผิงก็ทำอะไรไม่ถูก เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมซย่ามัวถึงแสดงท่าทีแบบนั้น

มารโลหิตพยักหน้า เฉินผิงดีใจมาก เขาอยากรู้มาตลอดว่าพ่อของเขาคือใครและอยากรู้ความจริงเบื้องหลังตัวตนของเขา ทำไมหลายคนถึงเรียกฉันว่าบุตรแห่งมังกร? หรือพ่อของฉันจะมีสายเลือดมังกรจริง?

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะเขาคิดว่าซย่ามัวนั้นแทบจะไม่ต่างจากเซียนอยู่แล้ว ด้วยความสามารถของซย่ามัว เขาอาจกวาดล้างการคงอยู่ของโลกมนุษย์ได้เพียงแค่โบกมือ ถึงกระนั้น พ่อของฉันกลับเป็นคนที่แม้แต่ซย่ามัวยังเคารพนับถือและเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ ใครคือพ่อของฉันกันแน่?

“ผมเองก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ แล้วทำไมผมถึงสัมผัสกับพลังของกฎธรรมชาติไม่ได้เลย?”

เฉินผิงคิดว่ามันแปลกมาก ทำไมเขาซึ่งเป็นผู้บำเพ็ญเพียรพลังวิญญาณถึงไม่รู้สึกถึงแรงกดดันจากกฎธรรมชาติ?

“ล้อเล่นหรือเปล่า? ด้วยสายเลือดของแก กฎธรรมชาติทำอะไรไม่ได้หรอก มันคงไม่กล้า—” พอรู้ตัวว่ากำลังจะหลุดปาก ซย่ามัวก็ไหวตัวทัน จากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันจะไปจากที่นี่แล้ว หากโชคชะตาอำนวย ฉันหวังว่าจะได้พบแกในอาณาจักรนิรันดร์”

จากนั้นซย่ามัวก็ยื่นมือออกไปและฟันผ่านอากาศ ฉีกมิติออกและเผยให้เห็นหลุมดำ

“เธอควรจะมากับฉัน อยู่ที่นี่เธอจะไม่สามารถอยู่รอดได้ และถ้ามีโอกาส ฉันจะช่วยฟื้นฟูร่างกายของเธอ” ซย่ามัวพูดพร้อมกับนำวิญญาณของสาวธิดาเทพแห่งพระตำหนักก่วงหานไปกับเขาพร้อมกระโดดลงไปในหลุมดำ

"ท่านซย่ามัว อาณาจักรนิรันดร์คืออะไร?” เฉินผิงอยากจะถามเรื่องรายละเอียดและตำแหน่งของอาณาจักรนิรันดร์

อย่างไรก็ตาม ซย่ามัวไปแล้ว และหลุมดำก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร