หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1982

เกิดความเงียบงันขึ้นหลังซย่ามัวจากไป

ทุกคนเพิ่งได้เห็นพลังที่พวกเขาไม่เคยพบเจอมาก่อน

จะเป็นขุนพลยุทธ์หรือปราชญ์ยุทธ์ก็ต่ำต้อยพอๆ กับมดปลวก เมื่อเผชิญกับพลังอันเป็นที่สุด

"คุณเฉิน..."

ในขณะนั้น เจียงเหวยก้าวไปข้างหน้าเพื่อจะถามเฉินผิงว่าพวกเขาควรทำยังไงต่อไป

แท่นบูชาถูกทำลาย และการฟื้นฟูพลังวิญญาณก็หยุดลงแล้ว พวกเขาไม่รู้เลยแม้แต่น้อยว่าจุดฟื้นฟูพลังวิญญาณที่ตามมาหลังจากนี้จะปรากฏขึ้นเมื่อใด

"ไปกันเถอะ"

ตอนนี้การฟื้นฟูพลังวิญญาณหยุดลงแล้ว เฉินผิงจึงไม่เห็นเหตุผลที่จะอยู่บนเกาะเผิงไหลอีกต่อไป

เฉินผิงกับคนของเขากำลังจะออกไป หงเชียนจิ่วและคนอื่น ๆ จ้องมองที่เฉินผิงด้วยความสับสน ไม่มีใครพูดหรือพยายามหยุดพวกเขา โดยเฉพาะจู้ห่าวซึ่งตอนนี้ได้แต่มองเฉินผิงด้วยความกลัว ความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ของเขาหายไปแล้ว

หลิวฉางจ้องไปที่เฉินผิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและจิตวิญญาณต่อสู้

เขาปรารถนาที่จะเผชิญหน้ากับเฉินผิงในการประลอง อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังได้อย่างเต็มที่ในโลกมนุษย์ เขาเลยได้แต่หวังว่าเฉินผิงจะมีโอกาสได้ไปเยือนอาณาจักรแห่งความลับ

เฉินผิงที่ออกไปแล้วชะงักในทันใด ดูเหมือนเขาจะสัมผัสได้ถึงการสายตาของหลิวฉาง เฉินผิงหันกลับมามองเขา “คุณมาจากอาณาจักรลับของประตูอัสนีงั้นเหรอ?”

หลิวฉางพยักหน้า เขาไม่แปลกใจเลยที่เฉินผิงรู้เรื่องอาณาจักรลับ ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนที่ไปยังที่แห่งนั้นล้วนเป็นตัวแทนของตระกูลทรงอิทธิพลจากอาณาจักรลับที่มีอยู่มากมาย

“ถ้ามีโอกาส ผมจะไปเยี่ยมชมอาณาจักรลับของคุณแน่นอน” ว่าแล้วเฉินผิงก็หันขวับและจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก

คฤหาสน์จื้อเสี่ยวตั้งอยู่ในอาณาจักรลับของประตูอัสนี ถ้าเฉินผิงต้องการจะไปช่วยแม่ของเขา เขาจะต้องหาทางเข้าไปในคฤหาสน์ให้ได้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้อย่างแรกที่เขาต้องทำคือการตามหาอาณาจักรลับที่ซูอวี่ฉีถูกคุมขัง

โชคดีที่มีโจวเจี๋ยมากับพวกเขาด้วย เธอช่วยรับหน้าที่ในการค้นหาอาณาจักรลับของสำนักใจทมิฬและช่วยเปิดมันได้

ในเมื่อสำนักมารและสำนักใจทมิฬนมีสายเลือดเดียวกัน ดังนั้นแม้แต่วิธีการเปิดทางสู่อาณาจักรลับของพวกเขาก็ยังคล้ายกัน

เฉินผิงและพรรคพวกออกจากเกาะเผิงไหลแล้วมุ่งตรงไปยังจิงตู

ต้าเหนิงเงียบไปหลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม ลมหายใจหนักหน่วงของเขาเปี่ยมด้วยความตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด เพียงแค่ซย่ามัวมองครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ทูตมาร สมุนของฉันตกอยู่ในสภาพนี้ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าพลังนั้นจะน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน ต่อให้ฉันเผชิญหน้ากับซย่ามัว ฉันคงไม่สามารถต้านทานเขาได้แม้แต่ฝ่ามือเดียว

“ทำไมซย่ามัวที่เป็นวิญญาณปีศาจถึงช่วยเฉินผิง?” ต้าเหนิงงุนงง มารโลหิตกำลังคิดอะไรอยู่?

"อะไรนะ?" ต้าเหนิงอึ้ง วินาทีต่อมา เขาก็โบกมือเบาๆ ใช้รัศมีของเขาโอบล้อมนักรบชุดคลุมสีทองรมดำทั้งสี่ “วิญญาณหายไปแล้วจริงๆ!”

เขาขมวดคิ้ว เป็นครั้งแรกที่รู้สึกได้ถึงวิกฤติ หากปิศาจที่ทรงพลังอย่างซย่ามัวอยู่ข้างเฉินผิง เราก็ไม่มีทางที่จะจัดการกับเขาได้เลย

ทันใดนั้น ต้าเหนิงโบกมือทั้งสองข้างและวิญญาณทั้งห้าก็ปรากฏขึ้นทันที จากนั้นวิญญาณทั้งห้าจึงเข้าสู่ตัวหนิงจื้อและร่างกายของนักรบเสื้อคลุมทองรมดำทั้งสี่

“ฉันเรียกวิญญาณใหม่มาให้พวกแกห้าดวง ตอนนี้อย่าเพิ่งกังวลเรื่องของเฉินผิง ในระหว่างนี้ จงฝึกฝนกับวิญญาณของพวกแกให้มากเข้าไว้ ทูตมารจะสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อพักฟื้นได้” ต้าเหนิงกล่าวอย่างเยือกเย็น

“รับทราบ!” หนิงจื้อและคนอื่นๆ พยักหน้า

“ว่าแต่เด็กสาวนั่นเป็นยังไงบ้าง?” ต้าเหนิงถาม

“ซูอวี่ฉีถูกควบคุมตัวในคุกใต้ดินของอาณาจักรลับ สถานที่นั้นปลอดภัยมากครับ” หนิงจื้อตอบ

“ก็ดี ทีนี้พวกแกออกไปได้แล้ว” ต้าเหนิงโบกมือ

ร่างของต้าเหนิงค่อยๆ เลือนหายไป หลังจากที่หนิงจื้อและคนอื่นๆ ออกไปแล้ว