คุณชี่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจหลังจากฟังเรื่องที่เฉินผิงเล่า “ดอกเหอโส่วอูหมื่นปีช่วยให้คุณขึ้นไปถึงขุนพลยุทธ์ระดับแปดได้เท่านั้น ผมไม่รู้จริงๆ ว่าในอนาคตคุณจะบำเพ็ญเพียรยังไง ผมเกรงว่าต่อให้มอบทรัพยากรทั้งหมดให้กับคุณ มันก็ยังยากที่จะก้าวไปสู่ระดับปราชญ์ยุทธ์ได้ ดูเหมือนว่าคุณควรจะเริ่มสำรวจอาณาจักรลับได้แล้ว เป็นวิธีเดียวที่คุณจะสามารถเพิ่มขีดความสามารถของตัวเองได้มากกว่านี้”
เฉินผิงผงะเล็กน้อย "คุณชี่ คุณรู้เรื่องอาณาจักรลับด้วยเหรอ?”
คุณชี่หัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นท่าทีของเฉินผิง “ผมรู้มากกว่าที่ผมเคยบอกคุณ”
“ถ้าอย่างนั้น คุณรู้ไหมว่าอาณาจักรลับที่อยู่ใกล้ๆ จิงตูอยู่ที่ไหน” เฉินผิงถามอย่างร้อนรน
ในระหว่างที่ซูอวี่ฉีถูกจับขังไว้ในอาณาจักรลับ เฉินผิงจำเป็นต้องค้นหาอาณาจักรลับของสำนักใจทมิฬให้เจอและช่วยเธอออกมา
“มีอาณาจักรลับอยู่นับไม่ถ้วนในโลกนี้ แค่จิงตูที่เดียวก็มีอาณาจักรลับอยู่ใกล้ๆ กว่าร้อยแห่งแล้ว ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าอาณาจักรทั้งหมดนั้นอยู่ตรงไหนบ้าง?” คุณชี่ตอบกลับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...