หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1984

คุณชี่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจหลังจากฟังเรื่องที่เฉินผิงเล่า “ดอกเหอโส่วอูหมื่นปีช่วยให้คุณขึ้นไปถึงขุนพลยุทธ์ระดับแปดได้เท่านั้น ผมไม่รู้จริงๆ ว่าในอนาคตคุณจะบำเพ็ญเพียรยังไง ผมเกรงว่าต่อให้มอบทรัพยากรทั้งหมดให้กับคุณ มันก็ยังยากที่จะก้าวไปสู่ระดับปราชญ์ยุทธ์ได้ ดูเหมือนว่าคุณควรจะเริ่มสำรวจอาณาจักรลับได้แล้ว เป็นวิธีเดียวที่คุณจะสามารถเพิ่มขีดความสามารถของตัวเองได้มากกว่านี้”

เฉินผิงผงะเล็กน้อย "คุณชี่ คุณรู้เรื่องอาณาจักรลับด้วยเหรอ?”

คุณชี่หัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นท่าทีของเฉินผิง “ผมรู้มากกว่าที่ผมเคยบอกคุณ”

“ถ้าอย่างนั้น คุณรู้ไหมว่าอาณาจักรลับที่อยู่ใกล้ๆ จิงตูอยู่ที่ไหน” เฉินผิงถามอย่างร้อนรน

ในระหว่างที่ซูอวี่ฉีถูกจับขังไว้ในอาณาจักรลับ เฉินผิงจำเป็นต้องค้นหาอาณาจักรลับของสำนักใจทมิฬให้เจอและช่วยเธอออกมา

“มีอาณาจักรลับอยู่นับไม่ถ้วนในโลกนี้ แค่จิงตูที่เดียวก็มีอาณาจักรลับอยู่ใกล้ๆ กว่าร้อยแห่งแล้ว ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าอาณาจักรทั้งหมดนั้นอยู่ตรงไหนบ้าง?” คุณชี่ตอบกลับ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉินผิงค่อนข้างประหลาดใจ "คุณชี่ ไม่ใช่ว่ามีแค่มหาอาณาจักรลับทั้งแปดและพวกอาณาจักรย่อยอื่นๆ เท่านั้นหรือ? แค่จิงตูที่เดียวก็มีอาณาจักรลับมากขนาดนั้นอยู่โดยรอบจริงๆ เหรอครับ?”

เฉินผิงไม่เคยนึกมาก่อนว่ามีอาณาจักรลับมากขนาดนี้ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน

“สิ่งที่คุณรู้เป็นแค่บางส่วนของอาณาจักรลับที่มีขนาดใหญ่และมีผู้คนอาศัยอยู่ อาณาจักรลับบางแห่งกลายเป็นดินแดนรกร้าง เนื่องจากผู้คนภายในนั้นตายกันหมด ทำให้กลายเป็นอาณาจักรลับไร้เจ้าของ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผู้คนจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่ทรัพยากรในอาณาจักรลับยังคงอยู่ เป็นผลให้พวกตระกูลใหญ่บางแห่งต่อสู้กันเพื่ออาณาจักรลับไร้เจ้าของ ปัญหาเดียวคืออาณาจักรลับเหล่านี้หาได้ยาก” คุณชี่ชี้แจง

“อาณาจักรลับไร้เจ้าของ? หมายความว่าอาณาจักรเหล่านั้นจะตกเป็นของใครก็ตามที่ไปเจองั้นเหรอครับ?” เฉินผิงถามด้วยความปารถนาในดวงตา ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันสามารถค้นหาอาณาจักรลับไร้เจ้าของและย้ายสำนักมังกรหรือแม้แต่ตำหนักบงกชชาดไปที่นั่นได้ จากนั้นที่นั่นก็จะกลายเป็นดินแดนของฉัน และฉันจะกลายเป็นนายที่แท้จริงของอาณาจักรนั้น

หลังจากที่ฟังคุณชี่แล้ว เฉินผิงก็ครุ่นคิดหนัก ไม่น่าแปลกใจที่สำนักมารไม่ค่อยอนุญาตให้ผู้คนเข้าออกจากอาณาจักรลับของพวกเขา และจะส่งคนออกจากอาณาจักรเมื่อจำเป็นเท่านั้น เป็นมาตรการที่ใช้เพื่อป้องกันตนเองและเลี่ยงการเปิดเผยทางเข้าอาณาจักรลับของตนแก่ผู้อื่น หากตระกูลของมหาอาณาจักรลับทั้งแปดรู้ว่าอาณาจักรลับของสำนักมารอยู่ที่ไหน พวกเขาคงจะโจมตีสำนักมารไปแล้ว อาณาจักรลับเปรียบได้กับดินแดน แล้วตระกูลทรงอิทธิพลที่ไหนจะไม่อยากขยายอาณาเขตของตน?

"คุณชี่ เรื่องอาณาจักรลับเอาไว้คุยในวันหน้าดีกว่า ในเมื่อตอนนี้หัวหน้าสิงถูกคนเหล่านั้นจากต่าวกั๋วทำร้าย แล้วคุณวางแผนว่าจะเอายังไงต่อ?” เฉินผิงถาม

“ผมจะไปทำอะไรได้อีกล่ะ? แน่นอนว่าเราจะฆ่าพวกมัน น่าเสียดายที่คาซูโอะหนีไปได้ ยังไงก็ตาม เขาจะมาตามล่าคุณแน่นอน ดังนั้นผมจึงควรเตือนคุณให้ระวังตัวไว้ ยิ่งไปกว่านั้น ชายคนนี้เป็นขุนพลยุทธ์ระดับสูงสุดและใกล้จะได้เป็นปราชญ์ยุทธ์แล้ว” คุณชี่เตือนเฉินผิง

เฉินผิงพยักหน้า "เข้าใจแล้วครับ ผมจะระวัง นอกจากนี้ ผมจะเรียกคุณซูจากหุบเขายาให้มารักษาหัวหน้าสิงด้วยตัวเอง ผมจะไม่ปล่อยให้ความสามารถของเขาเสียเปล่าและกลายเป็นคนพิการ”

คุณชี่โบกมือแล้วพูดว่า “ตกลง นี่เป็นเรื่องที่สองที่ผมอยากจะคุยกับคุณ ผมถึงได้เรียกคุณมา ช่วยจัดการให้ตอนนี้เลย”