หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1985

เฉินผิงลุกขึ้นและเดินออกจากกระทรวงยุติธรรมทันที จากนั้นเขาก็ติดต่อซูฉางเซิงจากหุบเขายา และให้เขานำยาที่ดีที่สุดมารักษาสิงจวิน

แต่เมื่อเฉินผิงกลับมาที่ตำหนักบงกชชาด กลับไม่มีใครอยู่ต้อนรับเขาที่ประตู

แถมเขายังสังเกตเห็นว่าบรรยากาศมันดูแปลกๆ หลังจากเข้าไปในตำหนักบงกชชาด พวกสาวกของตำหนักพากันหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นเขา

“เสี่ยวหมิน พี่สาวเธอกับคนอื่นๆ อยู่ที่ไหน?” เฉินผิงถามเมื่อเห็นเธอ

"ไม่รู้ พวกนั้นบอกว่าจะไปรับนายที่สนามบิน นายไม่เห็นพวกเธอเหรอ?” เสี่ยวหมินตอบ

"ฮะ? พวกเธอไปรอรับฉันเหรอ? ฉันไม่เห็นพวกเธอที่นั่นนะ” เฉินผิงอุทานด้วยความสับสน

เพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เฉินผิงจึงหันหลังกลับและกำลังจะออกไป ตอนนั้นเองที่เขาเห็นว่าประตูหน้าตำหนักบงกชชาดปิดอยู่

จากนั้นกู่หลิงเอ๋อร์ จี้หรูเสว่ และคนอื่นๆ ก็วิ่งออกมาล้อมรอบเขาไว้ทุกด้าน

“เรารอนายมาทั้งวัน! นายไปไหนมา?”

พวกเธอระดมยิงคำถามใส่เฉินผิงเพราะอยากรู้ว่าเขาไปที่ไหนมา

แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะยอมตายเพื่อแลกกับการถูกสาวสวยพวกนี้รุมล้อม แต่เฉินผิงนึกอยากจะวิ่งหนีไปให้พ้น

จนกระทั่งเขาอธิบายทุกอย่างให้ฟัง พวกเธอถึงได้ปล่อยให้เขาพักหายใจหายคอ

ขณะที่เฉินผิงกำลังพูดคุยหยอกล้อกู่หลิงเอ๋อร์และคนอื่นๆ อย่างสนุกสนาน ชายวัยกลางคนที่สวมหมวกและชุดสีเทาก็รีบตรงเข้ามาที่จิงตูจากชานเมือง

เพราะตัวเขาสกปรกตั้งแต่หัวจรดเท้าและแต่งตัวซอมซ่อ ทุกคนจึงคิดว่าเขาเป็นคนพเนจรและพากันหลีกเลี่ยงเขา

แม้ว่าเขาจะดูสกปรก แต่ชายคนนั้นกลับมีแววเย็นยะเยือกในดวงตาของเขา

ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก คาซูโอะ คาวากุจิตัวจริงเสียงจริง

เมื่อเฉินผิงทำลายฐานลับของต่าวกั๋วในต้าซย่า คาซูโอะก็ถูกก่นด่าเสียยับเยินเมื่อเขากลับไปที่ต่าวกั๋ว

พวกนั้นส่งเขากลับมาที่ต้าซย่าพร้อมกับสมาชิกของตระกูลวาตานาเบะ เพื่อสังหารเฉินผิงเป็นการตอบโต้

อย่างไรก็ตาม สิงจวินและคนของเขาเข้าขัดขวางทันทีที่พวกเขามาถึงชายแดน

โดยปกติแล้ว พวกเขาจะหลบหนีเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าโดยตรงกับเจ้าหน้าที่ จากนั้นก็ค่อยหาทางเข้าไปอีกครั้ง

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วทั้งตรอก และครู่ต่อมาคาซูโอะก็โผล่ออกมาพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างสับสน “เฉินผิงไม่ได้อยู่ในสำนักมังกรหรอกเหรอ?” เขาพึมพำเสียงค่อย

คาซูโอะไม่ได้รู้เลยว่าเฉินผิงกำลังค้างคืนอยู่ที่ตำหนักบงกชชาด ซึ่งรายล้อมไปด้วยสาวๆ หลายคน

ใบหน้าของเฉินผิงมีกระดาษโน้ตหลายแผ่นติดอยู่ ขณะที่เขากำลังเล่นไพ่กับสาวๆ

“อย่าโกงสิ เฉินผิง! เอาไพ่ของนายกลับมาเลยนะ!” เสี่ยวหลานอุทานออกมาด้วยความหงุดหงิด

สาวๆ คนอื่นช่วยกันรุมทึ้งเฉินผิง

ขณะที่เฉินผิงกำลังปวดเศียรเวียนเกล้า หลงซิงซูก็โทรมาหา

“เฉินผิง เกิดเรื่องที่สำนักมังกร! คนของเราคนหนึ่งเพิ่งถูกฆ่าตาย!” หลงซิงซูตะโกนอย่างกระวนกระวายทันทีที่เขารับสาย

“อะไรนะ?” เฉินผิงผุดลุกขึ้นในทันที

พวกผู้หญิงพากันเงียบและไม่กล้าพูดสักคำเมื่อเห็นเฉินผิงทำหน้าเครียด