หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1987
เคร้ง!
เกิดเสียงปะทะดังลั่นในขณะที่กำปั้นของคาซูโอะปะทะกับร่างของเฉินผิง แต่หมัดของเขาไม่ได้สร้างความเสียหายแต่อย่างใด
ด้วยดอกเหอโส่วอูหมื่นปีและการฝึกปรือจากสำนักมาร ทำให้เฉินผิงแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ
“ทำไมชาวต่าวกั๋วถึงได้ชอบลอบกัดนัก? พวกแกกลัวว่าจะเอาชนะฉันไม่ได้ถ้าสู้กันอย่างยุติธรรมหรือไง?” เฉินผิงถามอย่างเฉยเมยขณะที่เขาค่อยๆ หันกลับมามองคาซูโอะด้วยท่าทางเหยียดหยาม
ดวงตาของคาซูโอะเอ่อล้นด้วยโทสะและความเหลือเชื่อเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น
ระหว่างที่เฉินผิงกำลังจะก้าวไปข้างหน้า คาซูโอะก็ชักดาบคาตานะของเขาแล้วฟันไปทางเฉินผิง ใบมีดปล่อยคลื่นพลังที่คมกริบพุ่งเข้าหาเฉินผิง
เฉินผิงจ้องมองการโจมตีที่พุ่งเข้ามาอย่างใจเย็น ในขณะที่เขากำหมัดแน่นและชกไปที่คลื่นพลัง
แม้ว่าหมัดของเขาจะดูธรรมดาสามัญ แต่แท้จริงแล้วมันแฝงพลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวเอาไว้
ตูม!
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวผ่านพื้นดิน ทำให้เกิดพายุฝุ่นขนาดจิ๋วจากคลื่นกระแทก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...