กระบี่เปล่งแสงสีเทาจางๆ และเปล่งเสียงคำรามของมังกรอย่างต่อเนื่อง
เมื่อกระบี่พิฆาตมังกรปรากฏขึ้น คาซูโอะก็รู้สึกถึงแรงกดดันหนักหน่วงและเซถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่ตั้งใจ
ยังไม่ต้องพูดถึงแรงกดดันที่เฉินผิงใช้ข่มคาซูโอะ เพียงแค่กระบี่พิฆาตมังกรอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาตัวสั่นด้วยความกลัว
ถ้าเฉินผิงเรียกกระบี่พิฆาตมังกรออกมาตั้งแต่แรก คาซูโอะก็คงจะไม่ยอมสู้และจะหนีไปทันที
เขาไม่คิดเลยว่าแค่ในเวลาสั้นๆ ความแข็งแกร่งของเฉินผิงจะเพิ่มขึ้นอย่างมากจนแม้แต่อาวุธของเขาก็ทรงพลังมากขึ้นตามไปด้วย
ความตื่นตระหนกฉายวาบในดวงตาของคาซูโอะ ขณะที่เขาพูดกับเฉินผิงว่า “เฉินผิง ตระกูลวาตานาเบะบังคับให้ฉันมาฆ่าแก ถ้าฉันไม่ยอมทำ พวกมันคงไม่ปล่อยฉันไปแน่”
คาซูโอะพยายามขอความเห็นใจ ด้วยความกลัวว่าเฉินผิงจะฆ่าเขา
"แกกลัวงั้นเหรอ?" เฉินผิงยิ้ม “ไม่ใช่ชาวต่าวกั๋วอย่างพวกแกเกลียดความล้มเหลวที่สุดหรอกเหรอ? ถ้าแกล้มเหลว แกก็ต้องคว้านท้องตัวเองเพื่อลบล้างความอับอาย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...