เมื่อเห็นว่าโจวเจี๋ยพูดถึงขนาดนี้ เฉินผิงก็ได้แต่พยักหน้ายอมรับ “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น เราจะออกเดินทางในอีกสองวัน”
เขาไม่ได้อยู่ต่อนานนักเพราะตอนนั้นมันดึกแล้ว เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกไป แต่ยังไม่ทันที่เขาจะก้าวพ้นห้องของหูหม่าซือ เขาก็ได้ยินเสียงร้องครวญครางของโจวเจี๋ยอีกครั้ง
ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มจางๆ ฝีมือต่อสู้ของหูหม่าซืออยู่ในระดับปานกลางก็จริง แต่ฝีมือบนเตียงนั้นไม่มีใครเทียบได้!
วันต่อมา เขาก็รวบรวมสมุนไพรที่สำนักมังกรและซูฉางเซิงส่งมาให้
แม้สมุนไพรกองหนึ่งจะเป็นวัตถุดิบบำเพ็ญเพียรที่มากโขสำหรับคนอื่นๆ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเพียงพอหรือไม่ที่จะช่วยให้เขาขึ้นไปสู่ขั้นขุนพลยุทธ์ระดับเก้า
ต่อจากนั้น เขาก็หยิบเตาหลอมเสินหนงออกมา
"จงตื่น!"
เฉินผิงสะบัดมือ เปลวเพลิงสีทองพวยพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา ต่อจากนั้นก็ดูเหมือนว่าเตาหลอมเสินหนงจะดูดเปลวไฟเข้าไปแล้วก็ไหลเข้าไปในเตาทันที
ในขณะเดียวกัน กองพืชวิญญาณก็ค่อยๆ ลอยเข้าไปในเตาหลอมเสินหนงทีละต้น
เปรี๊ยะ!
เสียงปริแตกดังมาจากภายในเตาหลอมเสินหนง ในพริบตานั้น สมุนไพรก็ถูกเพลิงวิญญาณกลืนกินและหลอมเหลวจนกลายเป็นน้ำยา ก่อนที่จะแข็งตัวเป็นยาเม็ด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...