หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1991

เมื่อเห็นว่าโจวเจี๋ยพูดถึงขนาดนี้ เฉินผิงก็ได้แต่พยักหน้ายอมรับ “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น เราจะออกเดินทางในอีกสองวัน”

เขาไม่ได้อยู่ต่อนานนักเพราะตอนนั้นมันดึกแล้ว เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกไป แต่ยังไม่ทันที่เขาจะก้าวพ้นห้องของหูหม่าซือ เขาก็ได้ยินเสียงร้องครวญครางของโจวเจี๋ยอีกครั้ง

ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มจางๆ ฝีมือต่อสู้ของหูหม่าซืออยู่ในระดับปานกลางก็จริง แต่ฝีมือบนเตียงนั้นไม่มีใครเทียบได้!

วันต่อมา เขาก็รวบรวมสมุนไพรที่สำนักมังกรและซูฉางเซิงส่งมาให้

แม้สมุนไพรกองหนึ่งจะเป็นวัตถุดิบบำเพ็ญเพียรที่มากโขสำหรับคนอื่นๆ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเพียงพอหรือไม่ที่จะช่วยให้เขาขึ้นไปสู่ขั้นขุนพลยุทธ์ระดับเก้า

ต่อจากนั้น เขาก็หยิบเตาหลอมเสินหนงออกมา

"จงตื่น!"

เฉินผิงสะบัดมือ เปลวเพลิงสีทองพวยพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา ต่อจากนั้นก็ดูเหมือนว่าเตาหลอมเสินหนงจะดูดเปลวไฟเข้าไปแล้วก็ไหลเข้าไปในเตาทันที

ในขณะเดียวกัน กองพืชวิญญาณก็ค่อยๆ ลอยเข้าไปในเตาหลอมเสินหนงทีละต้น

เปรี๊ยะ!

เสียงปริแตกดังมาจากภายในเตาหลอมเสินหนง ในพริบตานั้น สมุนไพรก็ถูกเพลิงวิญญาณกลืนกินและหลอมเหลวจนกลายเป็นน้ำยา ก่อนที่จะแข็งตัวเป็นยาเม็ด

ในเวลาไม่นาน สมุนไพรหลายต้นก็กลายเป็นยารวบรวมจิตวิญญาณที่เปล่งประกายหลายสิบเม็ด

เมื่อเห็นยานั้น เฉินผิงก็เริ่มยัดยาเข้าปากตัวเองโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

สรรพคุณของยารวบรวมจิตวิญญาณนั้นสูงมาก เมื่อบวกกับการใช้เตาหลอมเสินหนงในการกลั่น มันจะมีประสิทธิภาพสูงกว่าการดูดซับสมุนไพรโดยตรงอย่างไม่ต้องสงสัย

ขณะที่เขากลืนยาทีละเม็ด พลังวิญญาณในตัวเขาก็เพิ่มขึ้น แม้แต่ผิวหนังของเขาก็เปล่งรัศมีของแสงออกมา

เขารู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังเข้าใกล้การเป็นขุนพลยุทธ์ระดับเก้ามากขึ้นเรื่อยๆ

สองวันต่อมา รัศมีที่น่าเกรงขามก็แผ่ออกมาจากห้องของเขา

ในขณะที่วัตถุดิบที่เขาต้องการใช้เพื่อขึ้นไปสู่แต่ละระดับย่อยของการบำเพ็ญเพียรนั้นต้องใช้มากกว่าระดับอื่นๆ หลายเท่าหรือหลายสิบเท่า ขีดความสามารถที่เพิ่มขึ้นและความยิ่งใหญ่อลังการของการเพิ่มระดับก็ทวีคูณในทุกๆ ครั้งเช่นกัน

ในตอนนั้น รัศมีที่เขาเปล่งออกมาทรงพลังขึ้นมากอย่างชัดเจน แม้จะเพิ่งขึ้นมาถึงขุนพลยุทธ์ระดับเก้า

“เฉินผิงเพิ่มระดับได้อีกแล้ว!”

จากท่าทีของเขา เฉินผิงก็ตระหนักว่ากู่หลิงเอ๋อร์และคนอื่นๆ คงจะได้ยินเรื่องที่เขากำลังจะเดินทางไปยังต่าวกั๋วแล้ว

ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ กู่หลิงเอ๋อร์และคนอื่นๆ ก็มาถึงแล้ว

“เฉินผิง นายจะไปต่าวกั๋วโดยไม่บอกเราจริงๆ เหรอ?”

“ถ้าไม่ใช่เพราะโจวเจี๋ยบอกเรา เราก็คงไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย!”

“นี่คิดว่าพวกเราเป็นใครกัน? นายไม่ได้บอกอะไรเราสักอย่าง!”

ผู้หญิงรอบตัวเขาเริ่มโขกสับ

ทำเอาเฉินผิงรู้สึกจนมุม และเขาไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงดี

“พอได้แล้วสาวๆ เขาทำเพื่อพวกเราทั้งนั้น เขาแค่กลัวว่าเราจะเป็นห่วง อย่าไปกวนใจเขาเลยมาภาวนาให้ทุกอย่างราบรื่นเมื่อเขาไปถึงต่าวกั๋วกันเถอะ” จี้หรูเสว่พูดแทรก

เพราะเธอเป็นพี่ใหญ่ของสาวๆ เด็กสาวคนอื่นจึงพากันเงียบเมื่อเธอพูด

หลังจากที่เฉินผิงเอ่ยคำลา เขาก็ออกมาจากสำนักมังกรพร้อมหูหม่าซือและเดินทางไปยังต่าวกั๋ว