หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1996

เมื่อเห็นว่าทั้งสองยังคงนิ่งเฉย ยูมิโกะจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแค่นจมูกอย่างเย็นชา ก่อนจะเดินต่อไป ปล่อยให้พวกเขาเล่นไล่จับกับเธอต่อ

อย่างไรก็ตาม ยูมิโกะไปได้ไม่ไกลเมื่อจู่ๆ เธอก็หยุดอยู่กับที่ สีหน้าของเธอดูวิตก

ก่อนที่ยูมิโกะจะทันได้ตอบโต้ ชายสวมหน้ากากสีดำเจ็ดถึงแปดคนก็พุ่งเข้ามาหาเธอจากทั้งสองฟากของถนนพร้อมกับดาบคาตานะ

ทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลังยูมิโกะชักดาบออกจากฝักทันที และพุ่งไปข้างหน้าเมื่อพวกเขาเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

“หนีไปจากที่นี่เร็ว คุณหนูยูมิโกะ!” หนึ่งในนั้นตะโกน

ยูมิโกะตกใจไม่น้อย เพราะตระกูลวาตานาเบะเป็นหนึ่งในตระกูลระดับสูงในซีจิง มีไม่กี่คนในเมืองที่จะกล้าหาเรื่องพวกเขา

แทบเป็นไปไม่ได้เลยเลยที่จะมีใครกล้าโจมตีตระกูลวาตานาเบะในตอนกลางวันแสกๆ

โชคร้ายที่ยูมิโกะรู้ว่าเธอไม่มีเวลาให้เสีย หลังจากที่ลูกน้องของเธอถูกกำจัดอย่างไร้ปราณี เธอจึงรีบหันหลังกลับและเผ่นหนี

ยูมิโกะคิดอะไรไม่ออกเลย ในขณะที่ชายในชุดดำที่ทำเธอหลุดมือไล่ตามเธอมา

หลังจากวิ่งไปได้ระยะหนึ่ง จู่ๆ เธอก็ชนเข้ากับใครบางคน และเกือบทำให้เธอเสียการทรงตัว

พอยูมิโกะเงยหน้าขึ้น เธอจึงรู้ว่าวิ่งมาชนเข้ากับเฉินผิง

"นี่คุณ?" ทั้งเฉินผิงและยูมิโกะอุทานพร้อมกัน เพราะทั้งคู่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกเร็วขนาดนี้หลังจากแยกทางกันที่สนามบิน

อย่างไรก็ตาม ชายในชุดดำตามมาทันก่อนที่ทั้งสองจะได้พูดอะไรต่อ

เฉินผิงกับหูหม่าซือชะงักเมื่อเห็นว่าคนพวกนี้กำลังไล่ตามยูมิโกะ คาซูโอะเพิ่งจะเล่าว่าตระกูลวาตานาเบะทรงพลังเพียงใดและพวกเขาครอบครองซีจิงเกือบทั้งเมือง แล้วทำไมทายาทหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลถึงได้ถูกตามล่าเวลากลางวันแสกๆ?

“ถ้าเห็นชีวิตตัวเองมีค่าก็ถอยไปเสียเดี๋ยวนี้” ชายชุดดำขู่เฉินผิงและหูหม่าซือ