ในขณะเดียวกันที่บ้านของฟุมิโอะ ซึ่งเป็นหนึ่งในคฤหาสน์ที่หรูหราที่สุดในแถบซีจิง ยูมิโกะถาม ฟุมิโอะด้วยความไม่พอใจ “ทำไมพ่อถึงเรียกหนูกลับบ้าน ทั้งที่หนูยังต้องไปเรียนอยู่เลย”
“ระหว่างนี้อย่าเพิ่งไปเรียนที่ต้าซย่า แล้วก็อย่างไปไหนมาไหนตามใจ อยู่ที่บ้านก็พอ เราจะดูสถานการณ์ต่ออีกสักพัก” ฟุมิโอะสั่งด้วยสีหน้าขึงขัง
"เพื่ออะไร? นี่พ่อพยายามจะทำให้หนูอึดอัดตายหรือไง? พ่อไม่ได้แค่ห้ามไม่ให้ไปโรงเรียนแต่ยังห้ามหนูออกจากบ้านอีกต่างหาก หนูอยากออกไปเที่ยวข้างนอก!” ยูมิโกะตะโกน ทำตัวดื้อรั้นเต็มที่
“ยูมิโกะ พ่อของลูกทำแบบนี้ก็เพื่อประโยชน์ของตัวลูกเองนะ ลูกพูดกับพ่อแบบนี้ได้ยังไง?”
ในตอนนั้นเอง เคอิกะ ทานิโมโตะ แม่ของยูมิโกะก็เดินออกมาและตำหนิเธอ
แม้ว่าเธอจะอายุมากกว่าห้าสิบปีแล้ว แต่เธอก็ดูสาวอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเธอดูแลตัวเองเป็นอย่างดี เธอเลยดูเหมือนพี่สาวของยูมิโกะมากกว่า
นอกจากนั้น เรื่องระหว่างเธอกับฟุมิโอะคือความรักที่แท้จริง เธอป่วยหนักหลังจากแต่งงานและให้กำเนิดยูมิโกะ ซึ่งทำให้เธอไม่สามารถมีลูกได้อีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...