หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1994
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของคาซูโอะเปลี่ยนไปแค่เสี้ยววินาที ชั่วต่อมาเขาก็หัวเราะเบาๆ อย่างช่วยไม่ได้
“อยากให้ผมช่วยอะไรคุณล่ะ คุณเฉิน? บอกมาได้เลย แต่ผมหวังว่าคุณจะรักษาสัญญาและมอบยาแก้พิษให้ผมในท้ายที่สุด” เขารับปาก
"แน่นอน ตราบใดที่คุณเชื่อฟังผมอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ผมจะมอบยาแก้พิษให้คุณ ทีนี้เล่าเรื่องตระกูลวาตานาเบะให้ผมฟังที วันนี้ผมบังเอิญไปเจอผู้หญิงชื่อยูมิโกะ วาตานาเบะ เธอเป็นทายาทของตระกูลวาตานาเบะใช่ไหม?” เฉินผิงถาม
“คุณบังเอิญเจอยูมิโกะ?” คาซูโอะผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็เริ่มเล่าความเป็นมาของตระกูลวาตานาเบะให้ฟัง
ตระกูลวาตานาเบะเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงไม่น้อยในต่าวกั๋ว โดยเฉพาะที่ซีจิง พวกเขาแทบจะครองทั้งเมือง และแม้แต่ทางการก็ยังต้องยำเกรงพวกเขาในบางคราว
ไม่อย่างนั้น คาซูโอะคงไม่โดนพวกเขาจ้องเล่นงานแม้ว่าเขาจะเป็นตัวแทนของตระกูลก็ตาม
ตระกูลวาตานาเบะกว้างขวางและมีลูกหลานจำนวนมาก แต่ผู้นำคนปัจจุบันที่ควบคุมทั้งตระกูลคือฟุมิโอะ วาตานาเบะ เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพ่อของยูมิโกะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...