หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1993

เฉินผิงถึงได้รู้ว่าองครักษ์พวกนั้นมารับยูมิโกะ อืม ดูจากการเปิดตัวสุดอลังการของเธอ ตระกูลของเธอคงมีอำนาจล้นหลาม

“ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีภูมิหลังที่ทรงอิทธิพลเช่นนี้ ดูความใหญ่โตโอ่อ่านี่สิ ช่างน่าประทับใจ!” หูหม่าซืออดไม่ได้ที่จะอุทานเมื่อเห็นขบวนรถที่มารับยูมิโกะ

เมื่อยูมิโกะกำลังจะขึ้นรถ เธอก็หยุดกะทันหันและเหลียวมามองที่เฉินผิง เธอโบกโทรศัพท์ในมือให้เขาเห็น

วินาทีถัดมา องครักษ์คนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหาเฉินผิงและยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เขา มันคือเบอร์โทรของยูมิโกะ

หลังจากนั้นขบวนรถก็แล่นออกไป มีคนเข้ามาหาเฉินผิงและพูดด้วยสีหน้าท่าทางแฝงความอิจฉา “โชคดีจริงๆ พ่อหนุ่ม ใครจะไปคิดว่าทายาทตระกูลวาตานาเบะจะให้เบอร์โทรศัพท์ของเธอกับคุณ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ตกตะลึงทันที "อะไรนะ? ทายาทตระกูลวาตานาเบะ?”

"ใช่ นั่นคุณหนูยูมิโกะ คุณไม่รู้จักเธอเหรอ?”

ชายคนนั้นส่งสายตาประหลาดใจให้เขา

“อ๋อ ผมรู้จัก แต่เราเพิ่งเจอกันได้ไม่นาน”

เฉินผิงทำได้เพียงส่งยิ้มอายๆ ให้เขาก่อนจะเดินจากไป

แม้จะทำเช่นนั้น เขาก็ยังตกใจไม่หาย เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ายูมิโกะจะเป็นทายาทของตระกูลวาตานาเบะ

ถ้าอย่างนั้น ชื่อเต็มของยูมิโกะคงจะเป็นยูมิโกะ วาตานาเบะ

“ฉวยโอกาสนี้เอาไว้เลยนะ พ่อหนุ่ม แล้วชีวิตนี้คุณจะไม่ได้กังวลเรื่องเงินทองอีกแล้ว” ชายคนก่อนหน้านี้พูดก่อนจะหันหลังและเดินจากไป

หูหม่าซืออ้าปากค้างใส่เฉินผิง ก่อนที่เขาจะระเบิดเสียงหัวเราะในทันใด

“โลกออกจะกว้างใหญ่ แต่โชคชะตาดันเล่นตลกที่คุณได้มานั่งข้างทายาทตระกูลวาตานาเบะบนเครื่องบิน ผมสงสัยว่าเธอจะเริ่มคุยกับคุณหรือเปล่า ถ้าเธอรู้ว่าคุณมาที่นี่เพื่อกวาดล้างตระกูลของเธอ!”

เฉินผิงไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุบังเอิญแบบนี้ เขาทำได้เพียงหัวเราะเบาๆ อย่างช่วยไม่ได้

ต่อจากนั้น ทั้งสองคนก็ยืนรอคาซูโอะที่ทางออกสนามบินอยู่สักพัก

สิบนาทีผ่านไป แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของอีกฝ่าย หูหม่าซือรำพึงว่า “เป็นไปได้ไหมว่าคาซูโอะจะหักหลังคุณ เฉินผิง? คุณน่าจะฆ่าเขาเสียตั้งแต่ตอนนั้น”

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดรถยนต์ก็มาหยุดตรงหน้าคฤหาสน์หลังหนึ่ง

ชายหนุ่มเปิดประตูรถ จากนั้นก็พาเฉินผิงและหูหม่าซือเข้าไปในคฤหาสน์

ในตอนนั้นเอง คาซูโอะก็ปรากฏตัวด้วยท่าทีไม่รีบร้อน เขาโบกมือไล่ทุกคนที่อยู่รอบๆ ให้ออกไป

"คุณเฉิน สองสามวันมานี้ผมทั้งเหนื่อยทั้งปวดหัว ตอนนี้ผมทำตามที่คุณสั่งแล้ว คุณจะให้ยาแก้พิษกับผมได้หรือยัง?” คาซูโอะลองถามเขา

เฉินผิงหยิบยาออกมาจากกระเป๋าแล้วโยนให้คาซูโอะ

คาซูโอะ กลืนลงไปโดยไม่ลังเล

พอกินเข้าไปแล้ว ผิวพรรณและพละกำลังของเขาก็ดีขึ้นในทันตา

“คาซูโอะ ยานั้นเป็นแค่ยาแก้พิษชั่วคราวและช่วยระงับพิษได้ระยะหนึ่งเท่านั้น หากคุณต้องการรักษาให้หายขาด คุณจะต้องรอจนกว่าผมจะกำจัดตระกูลวาตานาเบะให้สิ้นซาก” เฉินผิงอธิบาย

คาซูโอะนิ่งงันเมื่อได้ยินแบบนั้น ท่าทีตื่นเต้นในตอนแรกของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันทีทันใด