เมื่อมาซาโตะและคนอื่นๆ เห็นมังกรสีทองพุ่งตรงเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับเสียงร้องคำราม พวกเขาต่างหวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ
พวกเขาไม่คาดคิดว่าการโจมตีด้วยกระบี่ธรรมดาๆ จะมีพลังรุนแรงมหาศาลได้ถึงเพียงนี้
ภาพที่พวกเขาเห็นราวกับไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นได้ในโลกมนุษย์ มีแค่เพียงเทพเจ้าเท่านั้นที่จะสร้างสิ่งนี้ขึ้นมาได้
ชิสิมะกำดาบคาตานะไว้แน่น เขาไม่อยู่ในสถานะที่จะดูแลครอบครัววาตานาเบะได้อีกต่อไป ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรง เขายกดาบคาตานะที่เรืองแสงสว่างไสวขึ้นแล้วเหวี่ยงมันลงมาอย่างสุดแรง
พลังของใบมีดพุ่งออกไปราวกับสายฟ้าที่พาดผ่านท้องฟ้า ตรงเข้าหามังกรสีทอง
ชิสิมะไม่กล้าประมาท เขาจึงรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีในการโจมตีครั้งนั้น
ตู้ม!
พลังกระบี่และพลังของใบมีดเข้าปะทะกันอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ เฉินผิงไม่เพียงแค่กวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรของเขาเท่านั้น เขาได้ถ่ายทอดพลังมังกรเข้าไปในกระบี่อีกด้วย
แรงปะทะก่อให้เกิดการระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหว พลังลมปราณอันรุนแรงได้ทำให้สถานที่เต็มไปด้วยเลือดอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...