หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2017

"ท่านปู่ครับ" อาสึกะมองไปที่มาซาโตะ

“ถ้าแกไม่ยอมตาย แกคาดหวังว่าจะให้ทั้งครอบครัวจะต้องพินาศไปพร้อมกับแกอย่างงั้นเหรอ? เมื่อแกตาย ครอบครัวของเราจะไม่ต้องกังวลอีกต่อไป” มาซาโตะจ้องมองที่อาสึกะ

อาสึกะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่าต่อหน้าเฉินผิง

เฉินผิงมองอาสึกะอย่างเฉยเมยโดยไม่พูดอะไรสักคำ ก่อนที่เขาเตะดาบคาตานะเข้าหาอาสึกะ

เมื่อมองไปยังดาบคาตานะที่อยู่ตรงหน้า อาสึกะก็เข้าใจเจตนาของเฉินผิงทันที

เขาค่อยๆ หยิบดาบคาตานะมาและเงยศีรษะขึ้นมองเฉินผิง “ฉันตายได้ แต่ฉันหวังว่าแกจะไว้ชีวิตคนอื่นๆ”

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังคงมองอาสึกะอย่างไม่ละสายตาและไม่ตอบตกลงใดๆ

เมื่อเห็นเช่นนั้น อาสึกะก็ถอนหายใจออกมา เขาเช็ดเลือดออกจากดาบคาตานะเบาๆ แล้วแทงท้องตัวเอง

ก่อนที่ดาบคาตานะจะแทงเข้าที่ท้องของอาสึกะ ดวงตาของเขาก็พลันเป็นประกาย เขาเปลี่ยนทิศทางของดาบอย่างรวดเร็วด้วยการตวัดข้อมือเพื่อแทงไปที่เฉินผิงซึ่งยืนอยู่ใกล้มากและไม่ทันตั้งตัว

ฉึก!

เฉินผิงถูกดาบคาตานะของอาสึกะแทงเข้าที่ท้องอย่างรุนแรง

ในขณะที่อาสึกะกำลังจะดีใจ เขาก็ตระหนักได้ว่าดาบนั่นดูเหมือนติดอยู่หลังจากที่มันทะลุเข้าไปในร่างกายของเฉินผิงเพียงเล็กน้อย

ไม่ว่าอาสึกะจะพยายามมากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถแทงดาบต่อไปได้

เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจและสังเกตเห็นว่าเฉินผิงกำลังมองมาที่เขาอย่างเย้ยหยัน

ทันใดนั้น อาสึกะก็เห็นแสงสีขาวแวบหนึ่งข้างหน้าเขา

เฉินผิงฟันศีรษะของอาสึกะด้วยดาบอีกเล่มหนึ่ง ในขณะที่ดาบคาตานะในมือของอาสึกะก็หล่นลง

สมาชิกของตระกูลวาตานาเบะจึงได้เห็นว่าดาบคาตานะไม่ได้เจาะท้องของเฉินผิงเลย

มันไม่ทิ้งแม้แต่รอยขีดข่วนใดไว้บนตัวของเขาเลยแม้แต่น้อย

เฉินผิงได้ก้าวขึ้นไปสู่ระดับปราชญ์ยุทธ์ขั้นสูงสุดแล้ว เขามีร่างกายที่มีความทรหดอดทนจนไม่สามารถมีใครทะลวงเข้าไปได้

ตุบ!

ทันใดนั้น ทุกคนในตระกูลวาตานาเบะก็คุกเข่าลง แม้แต่มาซาโตะผู้หยิ่งยโสก็ยังต้องคุกเข่าด้วยอาการสั่นสะท้าน

อย่างไรก็ตาม ฟุมิโอะรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากหากต้องประหัตประหารพวกเขาด้วยตัวเอง

ฟุมิโอะหันกลับมามองเฉินผิงโดยหวังว่าจะได้รับคำตอบจากเฉินผิง

ในขณะนั้น ไม่ว่าเฉินผิงจะสั่งให้เขาดำเนินการหรือปล่อยครอบครัววาตานาเบะไป ฟุมิโอะก็จะทำตามคำสั่งโดยไม่ลังเล

แต่เขาต้องประหลาดใจเมื่อเฉินผิงไม่ได้ออกคำสั่งอะไรแก่เขา

เฉินผิงยังคงหันหลังและเดินต่อไปแทน

เฉินผิงไม่สนใจว่าฟุมิโอะจะจัดการพวกเขาหรือไม่ แต่ถ้าฟุมิโอะแสดงความเมตตาและไว้ชีวิตคนเหล่านั้น เฉินผิงก็จะเป็นฝ่ายจัดการฟุมิโอะโดยไม่คิดตรึกตรองอีกเป็นครั้งที่สอง เนื่องจากเฉินผิงได้เคยบอกกับชิสิมะแล้วว่าคนของตระกูลวาตานาเบะจะต้องตาย

เฉินผิงแค่ทำการทดสอบฟุมิโอะเพียงเท่านั้น

“อ๊าก!”

หลังจากเฉินผิงหันหลังไปได้ไม่นาน เสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองก็ดังขึ้นข้างหลังเขา

ฟุมิโอะตอนนี้ราวกับกลายเป็นคนบ้า ดวงตาของเขาดวงตาแดงก่ำในขณะที่เขาสังหารสมาชิกคนอื่นๆ ในตระกูลอย่างไม่ลดละ