หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2032

ในทางกลับกัน หูหม่าซือกลับไม่รู้สึกกังวลใจเลยแม้แต่น้อย เมื่อสังเกตเห็นแววกระวนกระวายใจบนใบหน้าของพวกเขา เขาก็เอ่ยรับรองกับพวกเขาว่า “อย่าห่วงไปเลยน่า เฉินผิงไม่เป็นอะไรหรอก!”

เฉินผิงบรรลุขั้นผู้ถอดจิตแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถแยกวิญญาณกับร่างโดยไม่ต้องรอให้โทโยโทมิกระชากมันออกมา

เมื่อโทโยโทมิเห็นว่าดึงเอาวิญญาณของเฉินผิงออกจากร่างได้ง่ายดายเพียงใด เขาก็หัวเราะเสียงดังลั่น

“ฮ่าฮ่าฮ่า! แกพูดจาโอหังเสียขนาดนั้น ดังนั้นฉันก็เลยนึกว่าแกจะเจ๋งขนาดไหน! ใครมันจะไปคิดว่าวิญญาณของแกมันจะอ่อนแอมากเสียจนฉันสามารถพรากมันออกมาได้ง่ายๆ เช่นนี้เลยงั้นรึ?” เขารู้สึกย่ามใจพลางจ้องมองร่างกายของเฉินผิงอย่างตื่นเต้น

“แกหัวเราะพอหรือยัง?” เฉินผิงถามขึ้นทันทีที่แสงสีเขียวสว่างสดใสปรากฎขึ้นบนฝ่ามือของเขา

ถึงแม้ว่าวิญญาณของเฉินผิงจะไม่สามารถใช้กระบี่พิฆาตมังกรได้ แต่เขาก็สามารถบีบอัดพลังงานรอบตัวให้เป็นรูปร่างของกระบี่ได้

จากนั้นแสงสีเขียวสว่างสดใสก็ก่อตัวเป็นกระบี่ยาวที่ส่องสว่างไปทั่วทั้งศาลเจ้า

เฉินผิงโบกมือเบาๆ อย่างง่ายดายแล้วใช้ปราณกระบี่ของตนเองฟาดฟันใส่ฝ่ามือใหญ่ยักษ์

พรวด!

เมื่อฝ่ามมือใหญ่ยักษ์ถูกฟันจนขาดเป็นสองท่อน ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นหวั่นไหว จากนั้นวิญญาณของเฉินผิงก็กลับเข้าสู่ร่างของตนเองทันที สร้างความประหลาดใจให้แก่ทุกคนยิ่งนัก

“อะไรกันน่ะ...”

โทโยโทมิรู้สึกตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่จู่ๆ ก็พลิกผันมากเสียจนถอยหลังไปสองสามก้าวตามสัญชาตญาณ

เขาไม่คาดคิดว่าหลังจากวิญญาณของเฉินผิงออกจากร่างไปแล้วจะสามารถต่อสู้ได้อีก

วิญญาณที่ออกจากร่างจะอ่อนแอลงมาก และวิญญาณบางดวงก็ไม่สามารถต่อสู้ได้เสียด้วยซ้ำไป

หนทางเดียวที่วิญญาณเหล่านั้นจะฟื้นพลังบางส่วนของตนเองได้ก็คือ การผูกมัดตัวเองกับร่างต้น

แต่เฉินผิงสามารถก่อกำเนิดปราณกระบี่และซัดพลังโจมตีทำลายล้างระหว่างที่วิญญาณของเขาอยู่นอกร่างของตนเองได้

ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที บริเวณภายนอกแท่นบูชาก็เต็มไปด้วยเลือด

เงาร่างดำสนิทกระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วร่อนลงบนรูปปั้น

เมื่อตรวจสอบดูใกล้ๆ พวกเขาก็เห็นว่าชายชราซูบผอมมากเสียจนมองเห็นหนังหุ้มกระดูกได้อย่างชัดเจน

ทุกคนนอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าชายชราเป็นใครกันแน่

ชายหนุ่มก็พุ้งแหวกอากาศแล้วร่อนลงบนรูปปั้นเช่นเดียวกัน

“แกจะทำลายศาลเจ้าที่ใช้สักการะแกมาเป็นร้อยปีเพียงเพื่อให้อยู่รอดงั้นรึ? ฉันล่ะสงสัยนักว่าเหล่าศิษย์จะรู้สึกกับเรื่องนี้ยังไง” เฉินผิงกล่าวอย่างเย็นชาพลางผุดรอยยิ้มจางๆ ให้โทโยโทมิ

ตอนที่โทโยโทมิยืนอยู่บนรูปปั้นและจ้องมองมาที่เฉินผิง เขาก็มีสีหน้าคร่ำเครียดอย่างน่าเหลือเชื่อ

หลังจากนั้นไม่นานฮิโรอิจิ หูหม่าซือและคนอื่นๆ ก็หนีออกมาจากศาลเจ้า