ในทางกลับกัน หูหม่าซือกลับไม่รู้สึกกังวลใจเลยแม้แต่น้อย เมื่อสังเกตเห็นแววกระวนกระวายใจบนใบหน้าของพวกเขา เขาก็เอ่ยรับรองกับพวกเขาว่า “อย่าห่วงไปเลยน่า เฉินผิงไม่เป็นอะไรหรอก!”
เฉินผิงบรรลุขั้นผู้ถอดจิตแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถแยกวิญญาณกับร่างโดยไม่ต้องรอให้โทโยโทมิกระชากมันออกมา
เมื่อโทโยโทมิเห็นว่าดึงเอาวิญญาณของเฉินผิงออกจากร่างได้ง่ายดายเพียงใด เขาก็หัวเราะเสียงดังลั่น
“ฮ่าฮ่าฮ่า! แกพูดจาโอหังเสียขนาดนั้น ดังนั้นฉันก็เลยนึกว่าแกจะเจ๋งขนาดไหน! ใครมันจะไปคิดว่าวิญญาณของแกมันจะอ่อนแอมากเสียจนฉันสามารถพรากมันออกมาได้ง่ายๆ เช่นนี้เลยงั้นรึ?” เขารู้สึกย่ามใจพลางจ้องมองร่างกายของเฉินผิงอย่างตื่นเต้น
“แกหัวเราะพอหรือยัง?” เฉินผิงถามขึ้นทันทีที่แสงสีเขียวสว่างสดใสปรากฎขึ้นบนฝ่ามือของเขา
ถึงแม้ว่าวิญญาณของเฉินผิงจะไม่สามารถใช้กระบี่พิฆาตมังกรได้ แต่เขาก็สามารถบีบอัดพลังงานรอบตัวให้เป็นรูปร่างของกระบี่ได้
จากนั้นแสงสีเขียวสว่างสดใสก็ก่อตัวเป็นกระบี่ยาวที่ส่องสว่างไปทั่วทั้งศาลเจ้า
เฉินผิงโบกมือเบาๆ อย่างง่ายดายแล้วใช้ปราณกระบี่ของตนเองฟาดฟันใส่ฝ่ามือใหญ่ยักษ์
พรวด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...