หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2047

สรุปบท ตอนที่ 2047 ชักอาวุธของแกออกมาซะ: หัตถ์เทวะราชันมังกร

อ่านสรุป ตอนที่ 2047 ชักอาวุธของแกออกมาซะ จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บทที่ ตอนที่ 2047 ชักอาวุธของแกออกมาซะ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย อาร์ม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ในขณะเดียวกัน คนอื่นๆ ก็มองเฉินผิงปากอ้าตาค้างด้วยความตกตะลึง

แม้จะมีความสามารถที่น่าประทับใจ แต่พวกเขาก็ยังต้องใช้พลังลมปราณเพื่อปีนขึ้นไปบนปากปล่องภูเขาไฟ แต่กระนั้นชายหนุ่มกระโจนตัวเบาๆ ก็ทำสำเร็จแล้ว

พวกเขาไม่เคยเห็นพลังที่น่าเกรงขามขนาดนั้นมาก่อนเลย ถ้าหากพวกเขามีพลังเช่นนั้น ก็คงไม่ต้องติดแหง็กอยู่ในปากปล่องภูเขาไฟจนต้องให้คาวาซากิสะบั้นกระบี่เพื่อเปิดทางให้หรอก

เฉินผิงจับจ้องไปที่กระท่อมหลังเล็กในปากปล่องภูเขาไฟแล้วร่อนลงอย่างมั่นคงตรงหน้ารูปปั้น

ทันทีที่เท้าของเขาแตะพื้น ประตูของกระท่อมไม้ก็เปิดออกโดยอัตโนมัติแล้วคาวาซากิก็ค่อยๆ เดินออกมา

เมื่อเขาเห็นเฉินผิงก็รู้สึกตื่นตกใจ เพราะเขาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะอายุน้อยถึงเพียงนั้น

ในทำนองเดียวกัน เฉินผิงเองก็ผงะอึ้ง เขาไม่คิดว่าคาวาซากิจะคงรูปลักษณ์วัยกลางคนของตนเองเอาไว้ได้ เพราะคิดอยู่เสมอว่าฝ่ายหลังเป็นชายวัยชราที่มีหนวดเคราสีดอกเลา

พวกเขาทั้งสองคนเพียงแค่ตะลึงงันไปชั่วขณะ จากนั้นก็ตั้งสติได้ในไม่กี่วินาทีต่อมา

“แกคือเฉินผิงงั้นเหรอ?” คาวาซากิถาม

“และแกก็คือคาวาซากิ คุโรกิงั้นรึ?” เฉินผิงถามกลับ

แม้ว่าเฉินผิงจะเรียกชื่อของเขาตรงๆ แต่คาวาซากิกลับไม่โมโหเลยสักนิด เพราะไม่มีใครในต่าวกั๋วหรือแม้แต่จักรพรรดิที่จะกล้าทำเช่นนั้น

“ใช่ ฉันเองแหละ”

คาวาซากิพยักหน้ารับ

“และฉันก็คือเฉินผิง”

ในทำนองเดียวกัน เฉินผิงเองก็พยักหน้าเช่นเดียวกัน

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก เพียงแค่มองหน้ากันอยู่เงียบๆ เท่านั้น

ระหว่างที่ทำเช่นนั้น พวกเขาต่างลอบระเบิดปราณสัมผัสใส่อีกฝ่าย

“ชักอาวุธของแกออกมาซะ” เขาเอ่ยเร่ง

“จิตวิญญาณของฉันเป็นหนึ่งเดียวกับกระบี่ของตนเอง เมื่อถึงเวลาที่จะทำเช่นนั้น ฉันย่อมต้องใช้อาวุธอยู่แล้ว” เฉินผิงตอบ

“โอ้? แกคิดจะต่อสู้มือเปล่ากับฉันงั้นรึ?”

คาวาซากิหรี่ตาแล้วเหวี่ยงดาบคาตานะในมือกลับมาที่หินหนืดก่อนจะพูดต่อไปว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะทำแบบเดียวกัน”

“ฉันขอแนะนำให้แกใช้ดาบคาตานะของแก มิฉะนั้นฉันเกรงว่าแกจะไม่มีโอกาสได้ใช้มันอีก” เฉินผิงกล่าวอย่างใจเย็น

“หึ! ไอ้เด็กโอหัง! ในเมื่อแกสามารถฝึกฝนระดับการบำเพ็ญฌานขั้นสูงขนาดนั้นในวัยนี้ได้ อนาคตย่อมสดใสเป็นแน่ อนิจจา แกทะนงตนมากเกินไปและไม่ระแวดระวังมากพอ ดังนั้นแกจึงต้องจ่ายราคาค่างวดสำหรับความโอหังของแก!”

คาวาซากิแค่นเสียง ประกายแสงเยียบเย็นสะท้อนในดวงตาของเขาแล้วเขาก็ยื่นมือไปที่เฉินผิง

เขาลงมือออกกระบวนท่าแรก

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร