หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2047

ในขณะเดียวกัน คนอื่นๆ ก็มองเฉินผิงปากอ้าตาค้างด้วยความตกตะลึง

แม้จะมีความสามารถที่น่าประทับใจ แต่พวกเขาก็ยังต้องใช้พลังลมปราณเพื่อปีนขึ้นไปบนปากปล่องภูเขาไฟ แต่กระนั้นชายหนุ่มกระโจนตัวเบาๆ ก็ทำสำเร็จแล้ว

พวกเขาไม่เคยเห็นพลังที่น่าเกรงขามขนาดนั้นมาก่อนเลย ถ้าหากพวกเขามีพลังเช่นนั้น ก็คงไม่ต้องติดแหง็กอยู่ในปากปล่องภูเขาไฟจนต้องให้คาวาซากิสะบั้นกระบี่เพื่อเปิดทางให้หรอก

เฉินผิงจับจ้องไปที่กระท่อมหลังเล็กในปากปล่องภูเขาไฟแล้วร่อนลงอย่างมั่นคงตรงหน้ารูปปั้น

ทันทีที่เท้าของเขาแตะพื้น ประตูของกระท่อมไม้ก็เปิดออกโดยอัตโนมัติแล้วคาวาซากิก็ค่อยๆ เดินออกมา

เมื่อเขาเห็นเฉินผิงก็รู้สึกตื่นตกใจ เพราะเขาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะอายุน้อยถึงเพียงนั้น

ในทำนองเดียวกัน เฉินผิงเองก็ผงะอึ้ง เขาไม่คิดว่าคาวาซากิจะคงรูปลักษณ์วัยกลางคนของตนเองเอาไว้ได้ เพราะคิดอยู่เสมอว่าฝ่ายหลังเป็นชายวัยชราที่มีหนวดเคราสีดอกเลา

พวกเขาทั้งสองคนเพียงแค่ตะลึงงันไปชั่วขณะ จากนั้นก็ตั้งสติได้ในไม่กี่วินาทีต่อมา

“แกคือเฉินผิงงั้นเหรอ?” คาวาซากิถาม