“เราควรทำยังไง? บอกผมสิ ไม่สำคัญว่าต้องแลกกับอะไรตราบใดที่ผมสามารถเข้าไปในอาณาจักรลับเพื่อช่วยซูอวี่ฉีได้” เฉินผิงเอ่ยอย่างกระสับกระส่าย
“ฉันรู้ว่ามีตระกูลหนึ่งภูเขาบูหยุนที่ผู้คนมักเรียกขานตระกูลนั้นว่าตระกูลไป๋เหลียน และในเผ่านี้มีคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ว่ากันว่าคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เล่มนี้สามารถเปิดทางเข้าไปสู่อาณาจักรลับใดๆ ก็ได้ แต่คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เล่มนี้เป็นสมบัติของตระกูลมาช้านาน พวกเขาไม่ยอมให้ผู้อื่นยืมไปง่ายๆ ยังไงก็ตาม ประมุขของตระกูลนี้ชื่นชอบการสะสมของวิเศษที่หลากหลาย ถ้าใครสักคนครอบครองบางสิ่งที่เขาชอบ เขาก็อาจให้ยืมคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์!” โจวเจี๋ยกล่าว
“ตระกูลไป๋เหลียน? คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์?” เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไมผมถึงไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้ล่ะ?”
แม้ว่าเฉินผิงจะไม่ได้อยู่ในยุทธจักรมานานนัก แต่ในขณะที่พลังและชื่อเสียงของเขาเพิ่มมากขึ้น เขาก็กลายเป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับสำนักและตระกูลมากมายในยุทธจักร
ตอนนี้เขารู้ว่าบางตระกูลเป็นตัวแทนของอาณาจักรลับ แต่เขาไม่เคยได้ยินชื่อของตระกูลที่รู้จักในนามตระกูลไป๋เหลียนนี้เลย
“คุณเฉิน คุณอาจไม่รู้ว่าถึงแม้ว่าตระกูลไป๋เหลียนจะอยู่ในโลกมนุษย์ แต่ยากที่พวกเขาจะมีปฏิสัมพันธ์กับตระกูลยุทธ์ในโลกมนุษย์ ในทางกลับกัน ตระกูลที่พวกเขาทำข้อตกลงด้วยล้วนมาจากอาณาจักรลับที่หลากหลาย! ในเมื่อตระกูลไป๋เหลียนสามารถกลั่นของวิเศษและครอบครองคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ หลายตระกูลจากอาณาจักรลับจึงเคยทำข้อตกลงกับตระกูลนี้” โจวเจี๋ยบอกกับเฉินผิง
ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจและถามว่า “ตระกูลไป๋เหลียนที่ว่านี้อยู่ตรงไหนบนภูเขาบูหยุนเหรอ? ผมจะไปตามหาพวกเขาเดี๋ยวนี้”
โจวเจี๋ยส่ายหัวและตอบ “ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับสถานที่ตั้งที่แน่ชัด ฉันเพียงแค่ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพวกเขาตอนฉันอยู่ในสำนักมาร”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...