“เฉินผิงงั้นเหรอ?” ซื่อเหยียนคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตาของเขาจะเปล่งประกายขึ้นเมื่อนึกบางอย่างได้ “ผมคิดว่าเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขาอยู่บ้าง เขาเป็นไอ้คนสารเลวจอมหยิ่งยโสที่น่าขบขันในโลกของศิลปะการต่อสู้ ผู้ทำลายสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งเมืองจิงตูใช่รึเปล่า?”
ซื่อเหยียนรู้จักเฉินผิงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เนื่องจากตระกูลไป๋เหลียนไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับโลกของศิลปะการต่อสู้ เขาจึงไม่รู้ว่าสำนักใจทมิฬนั้นเป็นผู้หนุนหลังของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งเมืองจิงตู
เขาจึงรู้สึกแปลกใจเมื่อได้ยินเรื่องความเลวร้ายของเฉินผิง
“ใช่ครับเขามีความแค้นเคืองต่อสำนักใจทมิฬของเรา เราจึงหวังว่าตระกูลไป๋เหลียนจะช่วยเราในการจับตัวเขาด้วย” หนิงจื้อพยักแล้วตอบ
“คุณไม่ต้องกังวลไปหรอก เพราะท้ายที่สุดแล้วเราก็จะไม่ให้ใครยืมคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งนั้น ผมไม่รังเกียจที่จะยื่นมือเข้าช่วยจับตัวเฉินผิง แต่ถึงกระนั้นผมก็มีข้อแม้หนึ่งข้อ นั่นก็คือเรื่องนี้จะต้องถูกเก็บเป็นความลับสุดยอด เพราะผมไม่ต้องการเข้าไปเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งของพวกคุณในอาณาจักรลับ เนื่องจากตระกูลของเราไม่ต้องการที่จะเสี่ยงทำลายธุรกิจของตัวเอง”
ตระกูลไป๋เหลียนยังสามารถคงอยู่ได้อย่างมั่นคงก็ด้วยความจริงที่ว่าพวกเขาไม่เคยเลือกข้างในความขัดแย้งใดๆ พวกเขาเพียงแต่จัดหาอาวุธปรับแต่งให้เท่านั้น
อีกทั้งพวกเขายังครอบครองคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นของวิเศษไว้อีกด้วย ทำให้อาณาจักรลับทุกแห่งจะต้องคิดทบทวนให้ดีก่อนที่จะโจมตีพวกเขา
คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์นั้นสามารถที่จะปลดล็อคทางเข้าทั้งหมดในอาณาจักรลับได้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครกล้าที่จะเป็นปรปักษ์กับตระกูลไป๋เหลียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...