หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2066

“ถ้าเช่นนั้นคุณก็เป็นลูกชายของคุณซื่อชิงเผย! ผมชื่อเฉินผิงครับ” เขาเอื้อมมือไปจับมือกับซื่อเหยียนอย่างกระตือรือร้น

เฉินผิงมักจะถ่อมตัวเสมอ เมื่อเขามีเรื่องที่จะขอร้องคนอื่น

“พ่อของผมกำลังเข้าฌานสมาธิเพื่อปลุกเสกของวิเศษของเขาอยู่ แล้วก็คงจะไม่กลับมาอีกสักระยะหนึ่ง คุณต้องการจะยืมอะไรล่ะ?”

เขาแกล้งทำเป็นว่าไม่รู้

เฉินผิงจึงยื่นคำขอของเขาไปยังซื่อเหยียนแทน เนื่องจากว่าซื่อชิงเผยไม่อยู่ “คุณซื่อเหยียนครับ เราอยากจะขอยืมคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ผมขอสาบานด้วยชื่อของผมเลยว่าจะต้องรีบคืนให้กับคุณทันทีที่เราจัดการทุกอย่างได้สำเร็จแล้ว”

“อะไรนะ? คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์น่ะเหรอ? คุณต้องล้อผมเล่นแน่เลย! คุณคาดหวังว่าเราจะให้ยืมสมบัติของตระกูลไป๋เหลียนกับใครก็ตามที่มาขอมันได้ยังไง?” ซื่อเหยียนเกรี้ยวกราด

เฉินผิงรู้ว่าการที่จะโน้มน้าวใจของซื่อเหยียนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเขาจึงเอื้อมมือไปหยิบพู่กันคัดลายมือที่คุณชี่มอบให้ออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วพูดกับซื่อเหยียนว่า “คุณซื่อเหยียนครับ คุณชี่ต้องการที่จะให้ผมส่งมอบสิ่งนี้ให้กับพ่อของคุณ เมื่อเขาได้เห็นสิ่งนี้แล้วเขาก็จะเข้าใจได้เอง”

ซื่อเหยียนหยิบพู่กันคัดลายมือขึ้นมาแล้วมองดูคร่าวๆ ก่อนที่จะตวัดมันกลับมาให้เฉินผิง