หูหม่าซือจึงหยุดพูดแล้วเดินตามหลังเฉินผิงไปติดๆ
ซื่อเหยียนพาเฉินผิงแล้วและคนอื่นๆ เข้าไปในห้องลับที่มีแสงสลัว ทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปข้างในห้องลับนั้นทั้งเฉินผิงและหูหม่าซือต่างก็รู้สึกถึงพลังแห่งการควบคุมและปราบปรามของห้อง
พวกเขาผงะแล้วหยุดก้าวเท้าไปข้างหน้าทันที ซื่อเหยียนรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “โปรดอย่าได้กังวลไปเลย เนื่องจากว่าคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นสิ่งล้ำค่าอย่างยิ่ง พ่อของผมจึงเก็บมันไว้ในห้องลับแห่งนี้ และยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังได้วางเครื่องรางของขลังไว้ที่นี่ด้วย เพื่อยับยั้งพลังของใครก็ตามที่เข้ามาในห้องลับแห่งนี้ การทำเช่นนี้ก็เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ถูกขโมยไป เมื่อคุณออกไปจากห้องลับแห่งนี้แล้วความรู้สึกบีบคั้นกดดันก็จะหายไป มันจะไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่อร่างกายของคุณเลย กรุณาผ่อนคลายได้”
เมื่อได้ยินคำรับรองของซื่อเหยียนแล้ว เฉินผิงและหูหม่าซือจึงเดินต่อไปยังห้องลับ แล้วทันใดนั้นประตูด้านหลังของพวกเขาก็ปิดลงทันที!
เฉินผิงขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ซื่อเหยียนซึ่งอยู่ข้างหน้าพวกเขา แต่ทว่าซื่อเหยียนเดินออกไปโดยใช้ทางออกอื่นแล้ว เฉินผิงและหูหม่าซือเองก็ต้องการที่จะออกไปด้วย แต่แล้วประตูนั้นก็ปิดลงอย่างแน่นหนาเช่นกัน!
ตอนนี้ทั้งเฉินผิงและหูหม่าซือต่างก็ถูกขังอยู่ในห้องลับแห่งนี้ ซึ่งไม่มีวี่แววของคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ตรงไหนเลย
เอี๊ยด…
มีเสียงที่เสียดแทงแก้วหูดังขึ้นก่อนที่พวกเขาจะทันรู้ตัวห้องอันมืดสลัวนั้นก็สว่างขึ้นมาแล้วสิ่งรอบข้างก็ปรากฏขึ้นชัดเจน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...