หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2082

เฉินผิงรู้ทันทีว่ากระดิ่งเรียกวิญญาณนั้นจู่โจมด้วยปราณสัมผัสและเข้าควบคุมจิตวิญญาณของคนอื่น

ถึงอย่างนั้น เฉินผิงมีปราณสัมผัสที่ทรงพลังมากและเขาถึงขนาดรู้คาถาใจพิสุทธิ์ ไม่ว่าวัตถุปราณสัมผัสนั้นจะทรงพลังขนาดไหน มันก็ไม่สามารถที่จะควบคุมเฉินผิงได้

“เฉินผิง คุณหาเรื่องเองนะ”

ทันทีที่คำพูดนั้นหลุดออกจากปากของซื่อชิงเผย กระดิ่งในมือของเขาสั่น

จากนั้นคลื่นเสียงจากกะดิ่งรวมเข้ากับปราณสัมผัสปรี่ไปทางเฉินผิงและหูหม่าซือ

หูหม่าซือรู้สึกมึนงงเมื่อเขาได้ยินเสียงนั้น เขาพยายามใช้ปราณสัมผัสของตนเองเพื่อสกัดกั้นมัน แต่ทว่าก็ไม่เป็นผล

ไม่นานจากนั้นหูหม่าซือมองไม่เห็นอะไร ในหัวของเขามีแต่เสียงกระดิ่ง

เฉินผิงเห็นว่าหูหม่าซือแพ้ให้กับการจู่โจมของกระดิ่งเรียกวิญญาณ เขาจึงเริ่มขยับปากท่องคาถาใจพิสุทธิ์

จากนั้นจู่ๆ ก็มีแสงสีทองเกิดขึ้นในหัวของหูหม่าซือ ความมึนงงในหัวของเขาหายไปหมด

ที่จริงแล้ว เขารู้สึกมีสติขึ้นมากกว่าที่เคยเป็นอยู่เสียอีก

ซื่อชิงเผยไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนี้ เขายังคงถ่ายทอดพลังลมปราณขณะที่เขาสั่นกระดิ่งเรียกวิญญาณ

เมื่อหูหม่าซือมองไปที่เฉินผิง เขาเห็นว่าปากของเฉินผิงขยับไปมา มันชัดเจนแล้วว่าเขากำลังท่องคาถาเพื่อที่จะต่อต้านการจู่โจมของกระดิ่งเรียกวิญญาณ

หูหม่าซือนึกอะไรออก เขาหยิบกระดิ่งออกมาจากไหนไม่รู้

แต่ว่ากระดิ่งของเขานั้นใหญ่กว่ามาก สนิมที่จับตัวอยู่บนกระดิ่งทำให้มันดูเก่าแก่

กริ๊ง!

หูหม่าซือสั่นกระดิ่งแรงที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ แสงแสบหูดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ

ซื่อชิงเผยสูดหายใจลึก เมื่อเห็นกระดิ่งของหูหม่าซือ เหมือนว่ากระดิ่งเรียกวิญญาณจะใช้ไม่ได้ผลกับเฉินผิงและหูหม่าซือ และนั่นทำให้เขามีสีหน้าบูดบึ้ง

“ทะ...ทำไมถึงไม่โดนจู่โจมกันล่ะ?” ซื่อชิงเผยถาม

ก่อนที่เฉินผิงจะได้ตอบ หูหม่าซือพูดแทรกเขาขึ้นมา “กระดิ่งใบใหญ่ของผมใบนี้เป็นบรรพบุรุษของกระดิ่งเรียกวิญญาณของคุณ ไม่มีทางที่กระดิ่งเรียกวิญญาณจะทำงานได้ต่อหน้าบรรพบุรุษของมันหรอก ที่จริงแล้วทำไมไม่เอากระดิ่งจิ๋วของคุณมาเคารพกระดิ่งยักษ์ของผมล่ะ? มันเป็นมารยาทไม่ใช่เหรอ?”

คำพูดของหูหม่าซือทำให้ซื่อชิงเผยโกรธมาก เขาดูออกว่าหูหม่าซือกำลังพูดเรื่องไร้สาระ

“ตอแหล! กระดิ่งบ้าๆ ของแกน่ะมันก็แค่กระดิ่งธรรมดา มันจู่โจมไม่ได้ อย่ามาโกหกน่า!” ซื่อเหยียนด่าหูหม่าซือ

“ใครว่ากระดิ่งเราจู่โจมไม่ได้?” เฉินผิงหัวเราะเยาะก่อนจะหันไปหาหูหม่าซือ “หูหม่าซือ สั่นกระดิ่งให้พวกเขาดูเป็นขวัญตาหน่อย”

หูหม่าซือเข้าใจทันทีว่าเฉินผิงต้องการจะทำอะไร และเขาก็เริ่มสั่นกระดิ่ง

แสงสีทองจุดประกายขึ้นในหัวของเฉินผิงพร้อมกับเสียงกระดิ่ง และปราณสัมผัสของเขาก็พุ่งไปใส่ซื่อชิงเผยและซื่อเหยียน

ทันใดนั้นสองพ่อลูกรู้สึกปวดหัวราวกับว่ามดเป็นพันๆ ตัวกำลังไต่สมองของพวกเขาอยู่