ครู่ต่อมา เฉินผิงหยุดปล่อยพลังปราณสัมผัสของเขา และหูหม่าซือก็หยุดสั่นกระดิ่ง
ซื่อชิงเผยและลูกของเขาหน้าซีดเผือด จากนั้นพวกเขามองไปที่กระดิ่งในมือของหูหม่าซือด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกลัว
“พ่อ จะไปเสียเวลานั่งภาวนาไปทำไมถ้าของวิเศษที่พ่อหล่อมาทำอะไรกระดิ่งของเขาไม่ได้เลย?” ซื่อเหยียนบ่น
ซื่อชิงเผยเงียบกริบเพราะเขายังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไปภาวนามาเสียตั้งนานแต่ว่าอาวุธของเขากลับใช้การไม่ได้เลย
กระดิ่งกลัวกระดิ่งใบอื่นได้ด้วยเหรอ?
“ขอเอาคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ไปล่ะนะ ถ้าอารมณ์ดี ผมจะเอามาคืน”
จากนั้นเฉินผิงจึงหยิบเอาคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ไปพร้อมกันหลัง
เป็นไปได้สูงว่าเขาจะไม่เอากลับมาคืนเพราะซื่อชิงเผยปฏิบัติกับเขาแบบนี้
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลย!” ซื่อชิงเผยตะคอกใส่เฉินผิงเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเอาคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ไป
วินาทีต่อมา สมาชิกตระกูลไป๋เหลียนหลายสิบคนเข้ามารุมล้อมเฉินผิงและหูหม่าซือพร้อมด้วยของวิเศษหลายชนิดในมือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...