หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2084
ซื่อชิงเผยลากซื่อเหยียนแล้วหนี
เฉินผิงไม่ได้ตามพวกเขาไป อย่างไรเสียเขาก็มาที่นี่เพื่อยืมคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มาล้างบางตระกูลไป๋เหลียน
เมื่อสมาชิกตระกูลไป๋เหลียนเห็นว่าสองพ่อลูกไปแล้ว พวกเขาจึงกระจายตัวกันออกไปทันที
ไม่กี่วินาทีต่อมา ในห้องกว้างๆนั้นเหลือเพียงแค่เฉินผิงและหูหม่าซือเท่านั้น
“บ้าอะไรเนี่ย ยังไม่ได้สนุกเลย ทำไมหนีไปอย่างนั้นล่ะ?” หูหม่าซือสบถ
“พอแล้ว เรามาที่นี่เพื่อยิมคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ได้มาฆ่าคน”
เฉินผิงหันหลังแล้วเดินออกไป ตอนนี้เขามีคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาต้องไปช่วยซูอวี่ฉี
ทว่าหูหม่าซือตะโกนหยุดเขาไว้ “เดี๋ยวก่อน!”
“มีอะไรอีกเหรอ หูหม่าซือ?” เฉินผิงถามด้วยความงุนงง
“จะทิ้งของวิเศษไว้ที่นี่ก็น่าเสียดาย” หูหม่าซือกล่าวก่อนจะมองหาถุงเพื่อใส่ของวิเศษเหล่านี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...