หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2085

อาณาจักรลับของสำนักมารยังไม่ใหญ่เท่านี้ ถึงแม้ว่าเฉินผิงจะไม่รู้ว่าอาณาจักรลับของสำนักใจทมิฬนั้นใหญ่ขนาดไหน แต่ที่นี่ต้องใหญ่กว่าอาณาจักรลับของสำนักมารแน่ๆ

อาณาจักรลับของสำนักมารนั้นมีขนาดเท่ากับสำนักหนึ่งเท่านั้น แต่ที่นี่เหมือนกับโลกอีกใบหนึ่ง

เฉินผิงไม่รู้เลยว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในอาณาจักรลับที่อยู่ภายใต้การปกครองของสำนักใจทมิฬ

เขาปล่อยพลังวิญญาณของเขาออกไปเพื่อพยายามสัมผัสรัศมีของซูอวี่ฉีและตรวจดูว่ามีใครอยู่รอบๆ เขาหรือไม่

ทว่าหลังจากที่ปล่อยพลังวิญญาณออกไป เฉินผิงพบว่าที่นี่กว้างใหญ่มาก ถึงแม้ว่าปราณสัมผัสของเขาตอนนี้แข็งแกร่งพอที่จะตรวจหาสิ่งต่างๆ ในรัศมีหลายสิบกิโลเมตรได้ เขาก็ตรวจไม่พบอะไรเลย

เขาหาซูอวี่ฉีไม่เจอและตรวจกับกิจกรรมต่างๆ ของคนอื่นไม่ได้ด้วย

“อย่าบอกนะว่าสำนักใจทมิฬไม่ได้อยู่ในอาณาจักรลับนี้น่ะ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว

ในเมื่อสำนักใจทมิฬสามารถที่จะสร้างองค์กรอย่างสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูที่มีอำนาจมากในโลกมนุษย์ขึ้นมาได้ เฉินผิงคิดว่าสำนักใจทมิฬคงเป็นที่น่าเกรงขามแน่ๆ

และเขายังไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่าใครอยู่ตรงไหนถึงแม้ว่าเขาจะใช้ปราณสัมผัสของเขาตรวจไปทั่วบริเวณ

เมื่อเป็นดังนั้น เฉินผิงจึงทำได้แต่หาที่นั่งพักชั่วคราว รอให้พระอาทิตย์ขึ้นก่อนแล้วค่อยเริ่มค้นหาต่อ

อย่างไรเสียเขาก็ไม่คุ้นเคยกับอาณาจักรลับนี้ ถ้าหากว่าเขาเดินร่อนเร่ไปทั่วในเวลาค่ำคืนมันคงจะเป็นการเปลืองเวลาเปล่าๆ

เฉินผิงนั่งขัดสมาธิ เขาพยายามสัมผัสปราณที่โลกนี้ส่องผ่านมาให้ร่างกายเขาอย่างต่อเนื่อง

ระหว่างที่เฉินผิงยังอยู่ในมิติลับ ชายชุดดำคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นที่หน้าทางเข้าสำนักมังกรที่จิงตู

เพราะความมืดคนเฝ้าประตูของสำนักมังกรจึงไม่สามารถมองเห็นหน้าเขาได้

“คุณเป็นใคร? กล้าดียังไงถึงบุกเข้ามาในสำนักมังกร?” คนเฝ้าประตูก้าวไปด้านหน้าเพื่อหยุดชายชุดดำผู้นั้นไว้

แต่แทนที่จะตอบ เขาตบฝ่ามือออกไปทันที ทำให้กะโหลกของคนเฝ้าประตูคนนั้นแตก

เมื่อเห็นดังนั้น คนเฝ้าประตูอีกคนกำลังจะกรีดร้อง แต่ว่าชายชุดดำจับคอของเขาไว้

ชายชุดดำบีบเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขาคอหัก

“ท่านฑูตมาร” หนิงจื้อรีบตรงไปคุกเข่าต่อหน้าฑูตมารทันที

ตอนแรกหนิงจื้อคิดว่าสำนักใจทมิฬจะเลิกใส่ใจเขาไปแล้วเพราะฑูตมารบอกว่าเขาเป็นเพียงแค่เหยื่อล่อให้กับสำนักใจทมิฬเท่านั้น

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าสำนักจะห่วงใยเขา

“อยู่ข้างหลังฉันไว้” ฑูตมารกล่าวเสียงเรียบขณะที่มองไปยังหนิงจื้อ

หนิงจื้อพยักหน้า เขารีบลุกขึ้นและตามฑูตมารไป

ทันทีที่ทั้งสองออกจากคุกใต้ดิน พวกเขาเห็นหลงซิงซูนำคนของเขาหลายสิบคนเข้ามาล้อมพวกเขาไว้

เมื่อเห็นว่ามีใครมาช่วยหนิงจื้อ หลงซิงซูตะคอก “กล้าดียังไง! แกบุกรุกเข้ามาในเขตหวงห้ามของสำนักมังกรแล้วยังฆ่าคนของเราไปอีก อยากตายเหรอ?”

ฑูตมารอดไม่ได้ที่จะยิ้มและหัวเราะเยาะออกมา “หือ? ไม่อยากจะเชื่อว่ารองเจ้ายุทธ์ธรรมดาๆ จะหยิ่งยโสได้ขนาดนี้”