หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2087

ขณะเดี่ยวกันในอาณาจักรลับของสำนักใจทมิฬ เฉินผิงไม่รู้เลยว่ามีคนช่วยหนิงจื้อไปแล้ว ตอนที่เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เป็นเวลารุ่งสางพอดี

“คุณอยู่ที่ไหนกันแน่นะ ซูอวี่ฉี?” เขาคิด

เฉินผงมองไปที่ป่ากว้างใหญ่ที่ห้อมล้อมเขาอยู่ ไม่มีรัศมีของใครเลยในรัศมีสิบไมล์นี้ หมายความว่าซูอวี่ฉีไม่ได้อยู่ใกล้ๆ

เขาไม่รู้เลยว่าอาณาจักรลับนี้กว้างใหญ่ขนาดไหน ถึงแม้ว่าเขาจะเข้ามาในนี้แล้ว แต่การตามหาเธอนั้นก็เหมิือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร

แต่ถึงอย่างนั้น ในเมื่อเขามาที่นี่แล้ว เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าเขาจะต้องช่วยซูอวี่ฉีให้ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

กว่าที่เฉินผิงจะรู้ตัว เขาก็เดินไปได้ในระยะทางหลายสิบไมล์แล้ว เขาปล่อยปราณสัมผัสของเขาไปตลอดเวลาเพื่อสำรวจสิ่งรอบตัว ทว่าเขาไม่พบอะไรเลย

เขาไม่เจอรัศมีของใครหรือแม้แต่สัตว์สักตัว!

“ที่นี่มีพลังจิตวิญญาณหนาแน่นและบรรยากาศสงบสุขขนาดนี้ แต่ว่าไม่มีใครอยู่ที่อาณาจักรลับนี้เลยเหรอ?”

ตอนนั้นเองที่เขาเริ่มจะมีคำถามหลายคำถามผุดขึ้นมาในหัว