หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2087
ขณะเดี่ยวกันในอาณาจักรลับของสำนักใจทมิฬ เฉินผิงไม่รู้เลยว่ามีคนช่วยหนิงจื้อไปแล้ว ตอนที่เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เป็นเวลารุ่งสางพอดี
“คุณอยู่ที่ไหนกันแน่นะ ซูอวี่ฉี?” เขาคิด
เฉินผงมองไปที่ป่ากว้างใหญ่ที่ห้อมล้อมเขาอยู่ ไม่มีรัศมีของใครเลยในรัศมีสิบไมล์นี้ หมายความว่าซูอวี่ฉีไม่ได้อยู่ใกล้ๆ
เขาไม่รู้เลยว่าอาณาจักรลับนี้กว้างใหญ่ขนาดไหน ถึงแม้ว่าเขาจะเข้ามาในนี้แล้ว แต่การตามหาเธอนั้นก็เหมิือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร
แต่ถึงอย่างนั้น ในเมื่อเขามาที่นี่แล้ว เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าเขาจะต้องช่วยซูอวี่ฉีให้ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
กว่าที่เฉินผิงจะรู้ตัว เขาก็เดินไปได้ในระยะทางหลายสิบไมล์แล้ว เขาปล่อยปราณสัมผัสของเขาไปตลอดเวลาเพื่อสำรวจสิ่งรอบตัว ทว่าเขาไม่พบอะไรเลย
เขาไม่เจอรัศมีของใครหรือแม้แต่สัตว์สักตัว!
“ที่นี่มีพลังจิตวิญญาณหนาแน่นและบรรยากาศสงบสุขขนาดนี้ แต่ว่าไม่มีใครอยู่ที่อาณาจักรลับนี้เลยเหรอ?”
ตอนนั้นเองที่เขาเริ่มจะมีคำถามหลายคำถามผุดขึ้นมาในหัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...