จ้าวอู๋ฉีมีสีหน้ากังวลตอนมองไปที่พวกเขา “คุณเก๋อฝูไห่ ทำอย่างกับว่าคุณไม่รู้นิสัยของคุณชี่อย่างนั้นแหละ มีแต่เขาที่จะเรียกคนอื่นไปพบได้ ขนาดผมยังไปเจอเขายากเลย ผมไม่ควรค่าที่จะเสิร์ฟกาแฟให้เขาด้วยซ้ำ!”
ถึงแม้ว่าจ้าวอู่ฉีจะเป็นนายพลแห่งกระทรงยุติธรรม แต่ว่าเขาก็เป็นเพียงคนไร้ความหมายสำหรับคุณชี่
“ท่านนายพลจ้าว คุณอยู่ที่กระทรวงยุติธรรมนี้มาพักใหญ่เล้ว ผมเชื่อว่าคุณหาทางได้...”
วินาทีต่อมา ต่งลี่ฉวินเข้าไปหาเขาแล้วส่งพัดงามอันหนึ่งให้เขา “ท่านนายพลจ้าว นี่เป็นมรดกตกทอดของตระกูลต่ง หวังว่าคุณจะช่วยเราได้”
จากนั้นเขายัดพัดใส่มือจ้าวอู่ฉี
“ผู้เฒ่าต่ง คุณไม่ต้องทำอย่างนี้ก็ได้”
เขาส่งพัดคืนก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วกล่าว “คุณเฉินช่วยผมมาหลายครั้ง ผมจะไปหาคุณชี่...”
จ้าวอู่ฉีกัดฟัน เขาเตรียมตัวจะไปหาคุณชี่
ตอนที่จ้าวอู่ฉีกำลังจะหันหลัง เขาเห็นสิงจวินเดินออกมา
“หัวหน้าสิง พวกเขา...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...