ถึงแม้ว่าจะใช้เวลาทั้งวันในอาณาจักลับ แต่ว่าเฉินผิงกลับไม่พบอะไรเลย
เขาพอจะคำนวนขนาดของอาณาจักรลับนี้คร่าวๆได้ มันใหญ่มาก ขนาดราวๆ หลายร้อยไมล์
มันเป็นโลกใบเล็กที่เต็มไปด้วยภูเขา น้ำ และต้นไม้ สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยพลังวิญญาณ
แต่ถึงอย่างนั้น ที่นี่ไม่มีสิ่งมีชีวิตอะไรเลยนอกจากเฉินผิง
เขาตามหาซูอวี่ฉีไม่เจอ แย่ไปกว่านั้นคือเขาไม่สามารถหาทางเข้าของอาณาจักรลับได้ถึงแม้ว่าเขาจะเดินหาทั้งวันก็ตาม
ถ้าเป็นอย่างนี้ เฉินผิงจะไม่มีทางออกไปจากอาณาจักรลับนี้ได้
ท้องฟ้ามืดลงไม่นานหลังจากนั้น เฉินผิงรู้ว่าด้านนอก หูหม่าซือและคนอื่นๆ คงกำลังคิดหาทางพาเขาออกจากอาณาจักรลับนี้
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขานั่งขัดสมาธิอย่างใจเย็นและเริ่มบำเพ็ญเพียร
ขณะเดียวกัน หูหม่าซือ โจวเจี๋ย และคนอื่นๆ กำลังร้อนรนหาทางช่วยเฉินผิงจากทางด้านนอกอาณาจักรลับ
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมจู่ๆ ทางเข้าของอาณาจักรลับถึงปิด?” หูหม่าซือบ่น เขามองไปที่โจวเจี๋ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...