หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2092

เมื่อทั้งสองตกลง คุณชี่กวาดมือเขาบนโต๊ะทำให้แสงเรืองรองปรากฎขึ้น

เสี่ยวหรูและอู่เม่ยเอ๋อร์ประหลาดใจเมื่อมีหนังสือก่อตัวขึ้นมาตรงหน้าของคุณชี่

ที่ปกของหนังสือดูจะเก่าและยับเยิน

“ไม่ว่าจะไปไหน ให้เอาหนังสือเล่มนี้ไปด้วย และให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ออกไปนอกเขตจิงตู จำไว้ ไม่ว่าใครก็ห้ามอ่านหนังสือ รวมถึงคุณสองคนด้วย เมื่อเจอกับเฉินผิง เอาหนังสือนี้ให้เขา เข้าใจไหม?”

เสี่ยวหรูและอู่เม่ยเอ๋อร์พยักหน้าเมื่อได้ยินดังนั้น

พวกเธอไม่เข้าใจว่าคุณชี่พยายามจะบอกอะไรกับพวกเธอ

เฉินผิงถูกขังอยู่ในอาณาจักรลับ แล้วพวกเธอจะไปเจอเขาได้ยังไงกัน?

“แค่นั้นแหละ ตอนออกไปก็เอาหนังสือนี่ไปด้วย ห้ามบอกใคร” เขาเตือนพวกเธอก่อนจะโบกมือให้พวกเธอออกไป

อู่เม่ยเอ๋อร์ก้าวไปข้างหน้าและหยิบหนังสือ หลังจากเก็บไว้ดีแล้ว พวกเธอออกจากกระทรวงยุติธรรมไป

เมื่อทั้งสองออกมา จี้หรูเสว่รีบเข้าไปถามทันที “เสี่ยวหรู อู่เม่ยเอ๋อร์ ทำไมคุณชี่ถึงให้อยู่ต่อเหรอ? เขาพูดอะไรหรือเปล่า?”

“โอ้ ไม่มีอะไร เขาก็แค่ถามเรื่องพลังวิเศษของเราน่ะ” อู่เม่ยเอ๋อร์อธิบาย

พวกสาวๆ เกือบทั้งหมดรู้เรื่องพลังวิเศษของทั้งสอง พวกเธอจึงไม่ได้สงสัยอะไร

สีหน้าของจี้หรูเสว่ดูจริงใจตอนที่เธอพูดกับคนอื่นๆ “คุณชี่ส่งต่อเทคนิคมาให้เราแล้ว ดังนั้นฉันมั่นใจว่าาเราสามารถบำเพ็ญณานเพื่อที่จะฝึกกำลังภายในไปช่วยเฉินผิงได้แน่ๆ”

...

หลายวันต่อมาพวกเธอฝึกอย่างหนักเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของวิชากำลังภายในของพวกเธอ

หูหม่าซือและคนอื่นๆ ยังคงพยายามอย่างหนักเพื่อหาทางช่วยเฉินผิงออกจากมิติลับ

เสี่ยวหรูและอู่เม่ยเอ๋อร์รู้สึกอับจนหนทาง

พวกเธอใช้เวลาหลายวันอยู่ด้วยกัน ไม่เคยอยู่ห่างกันเลย ไม่ว่าจะไปที่ไหน อู่เม่ยเอ๋อร์จะเอาหนังสือไปด้วย เธอระแวดระวังไม่ให้ตัวเองลืมหรือทิ้งมันไว้ที่ไหน

เสี่ยวหรูที่กำลังหงุดหงิดอยู่แล้วหมดความอดทนเมื่อชายทั้งสองคนนั้นพยายามที่จะจีบพวกเธอ

เธอเหล่ไปมองพวกเขาก่อนจะกล่าว “ไปซะ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”

เมื่อได้ยินคำพูดไม่เห็นหัวจากเสี่ยวหรู หนึ่งในนั้นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคักออกมา “อายุเท่านี้ขี้โมโหซะแล้ว ไม่รู้จักพวกเราสินะ...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เสี่ยวหรูวางมือลงบนโต๊ะ เห็นได้ด้วยตาเปล่าเลยว่าน้ำแข็งบางๆ แผ่ขยายลงและเริ่มขึ้นไปตามแขนของพวกเขาทำให้มันชา

พวกเขารู้สึกหนาวเย็น แต่ก่อนที่จะรู้ตัว พวกเขารู้สึกถึงนิ้วเย็นๆ ไล่ไปตามผิวของพวกเขากลายเป็นชั้นน้ำแข็ง ผมและขนตาของพวกเขามีน้ำแข็งเกาะ

“เสี่ยวหรู!”

อู่เม่ยเอ๋อร์รีบห้ามเสี่ยวหรูและมองไปรอบๆ “เราต้องไปแล้ว ทำอย่างนี้ในที่สาธารณะคนก็ตกใจหมดน่ะสิ”

เธอลากเสี่ยวหรูออกจากร้านถึงแม้ว่าจะไม่ได้กินอาหารที่สั่งไปสักคำเลยก็ตาม