หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2093

ขณะที่เสี่ยวหรูและอู่เม่ยเอ๋อร์ออกจากร้านไป ชายแก่หนวดขาวมีหมวดดำปิดหน้าส่งสายตาให้ชายพวกนั้นก่อนจะลุกขึ้นและออกจากร้านไป

ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นเลย นั่นคือฑูตมารที่ได้รับคำสั่งให้หามนุษย์ที่มีพลังวิเศษจากโลกมนุษย์

อู่เม่ยเอ๋อร์นำเสี่ยวหรูมาที่ตรอกคดเคี้ยวราวกับว่าเธอกลัวว่าจะมีใครเห็นพวกเธอ

“นั่นมันแย่มากเลยนะ ถ้าหูหม่าซือรู้เข้าล่ะก็ เขาต้องด่าเธอจนหูชาแน่! ผู้ชายพวกนั้นเป็นคนธรรมดานะ แต่เธอกลับไปลงโทษพวกเขาแรงขนาดนั้น” เธอดุเสี่ยวหรู

“ฉันขอโทษนะอู่เม่ยเอ๋อร์ ฉันหงุดหงิดมากอยู่แล้วก่อนที่พวกนั้นจะมาพยายามจีบเรา” เสี่ยวหรูอธิบาย เธอรู้สึกเสียใจ

อู่เม่ยเอ๋อร์ถอนหายใจเบาๆ เธอไม่สามารถที่จะดุเสี่ยวหรูได้ต่อ เธอจึงรำพึงออกมา “เฉินผิงติดอยู่ในอาณาจักรลับ ตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า อย่าทำให้เขามีปัญหาขึ้นมาอีกเลย! ฉันไม่เคยที่จะสนใจบำเพ็ญฌานหรือฆ่าคนเลยสักนิด แต่พอมาตอนนี้ฉันได้แต่หวังว่าฉันจะมีความสามารถเหมือนเธอ”

อู่เม่ยเอ๋อร์เป็นคนเดียวในบรรดาสาวๆที่ไม่มีทักษะอะไรเลย เธอเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง

“อู่เม่ยเอ๋อร์ เธอดุหรือไม่ก็ตะโกนใส่พี่เฉินผิงเสมอเวลาที่เจอเขา ฉันนึกว่าเธอจะไม่ชอบเขาเสียอีก! กลายเป็นว่าเธอยอมจะสละชีวิตเพื่อช่วยเขาเสียอย่างนั้น!” เสี่ยวหรูกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

อู่เม่ยเอ๋อร์พยายามฝืนยิ้มออกมา ทว่ามันดูเป็นยิ้มเศร้าๆเสียอย่างนั้น “ผู้หญิงหลายคนแอบชอบเขา ฉันไม่สวยหรือมีความสามารถอะไรเท่าพวกเธอ อีกอย่าง เสี่ยวหลานก็ชอบเขาอย่างเปิดเผย ละ...แล้วฉันจะทำยังไงกันล่ะ?”

เสี่ยวหรูหัวเราะคิกคัก “พี่เฉิงผิงนี่โชคดีเสียจริงๆเลยนะ ดูสิ พวกเธอทั้งสองคนชอบเขา!”

เมื่อทั้งสองหันหลังกลับเพื่อจะออกจากตรอก พวกเธอต้องตกใจเมื่อเห็นชายแก่สวมหมวกสีดำยืนอยู่ด้านหลัง เขาจ้องมาที่พวกเธอด้วยสายตาน่ากลัว พวกเธอไม่แน่ใจว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นมานานเท่าไหร่แล้ว

ฑูตมารหัวเราะออกไปอย่างน่ากลัว “ไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉินผิงจะเนื้อหอมในบรรดาสาวๆ”

เมื่อเห็นเขา เสี่ยวหรูรีบยืนบังอู่เม่ยเอ๋อร์เป็นการปกป้อง เธอถาม “คุณเป็นใคร?”

เธอรู้สึกถึงรัศมีของฑูตมารและรู้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่

“ฉันคือศัตรูของเฉินผิง” ฑูตมารตอบ

ขณะที่เสี่ยวหรูพุ่งเข้าไปใกล้ ฑูตมารก็คว้าคอเธออย่างรวดเร็วเสี่ยวหรูจู่โจมที่ลำตัวของเขาแต่ว่าฑูตมารกลับไม่เป็นอะไรเลย ไม่มีน้ำเข็งเกิดขึ้นบนตัวเขาเลยสักนิด

เสี่ยวหรูมีสีหน้าหวาดกลัวเมื่อเธอตระหนักว่าความแข็งแกร่งของเธอและเขาต่างกันขนาดไหน

ถึงแม้ว่าจะมีพลังน้ำแข็ง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรฑูตมารได้เพราะว่าเขาแข็งแรงมาก

“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันนะ! ปล่อยเดี๋ยวนี้!”

เสี่ยวหรูดิ้นด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมีแต่เธอก็ไม่สามาระหลุดจากการเกาะกุมของเขาได้ เธอรู้สึกราวกับว่าคอของเธอถูกคีมหนีบไว้

ฑูตมารหัวเราะเยาะอย่างเยือกเย็น “หยุดดิ้นสักที มันไม่ได้ผลหรอกน่า!”

เขาจับคอเสี่ยวหรูและพร้อมจะจากไป โดยที่ไม่สนใจอู่เม่ยเอ๋อร์เลยสักนิด