ขณะเดียวกันในอาณาจักรลับ เสี่ยวหรูและอู่เม่ยเอ๋อร์ยังคงหมดสติอยู่ขณะที่ซูอวี่ฉีร้องเรียกชื่อพวกเธอด้วยความตื่นตระหนก “เสี่ยวหรู อู่เม่ยเอ๋อร์ ตื่นเร็ว ตื่นเถอะนะได้โปรด”
ซูอวี่ฉีทั้งตื่นเต้นทั้งกังวล
เธอไม่ได้เจอคนที่เธอรู้จักมานานแล้ว
หลังจากนั้นสักพักหนึ่ง เสี่ยวหรูและอู่เม่ยเอ๋อร์ค่อยฟื้นขึ้น พวกเธอประหลาดใจเช่นกันเมื่อเห็นซูอวี่ฉี
“ซูอวี่ฉี นะ...นี่เธอจริงๆ เหรอ?” เสี่ยวหรูไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองตอนที่เธอเห็นซูอวี่ฉี
อู่เม่ยเอ๋อร์หยิกตัวเองอย่างแรง “เราฝันไปหรือเปล่า?”
“เสี่ยวหรู ฉันเอง เธอไม่ได้ฝันไป” ดวงตาของซูอวี่ฉีเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอกอดเสี่ยวหรูแน่น
“ซูอวี่ฉี ในที่สุดฉันก็ได้เจอเธออีกครั้ง ฉันคิดถึงเธอมากเลย ทุกคนๆคนก็คิดถึงเธอเหมือนกัน เฉินผิงถูกขังไว้ในอาณาจักรลับก็เพราะว่าเขาหาทางที่จะช่วยเธอ” เสี่ยวหรูน้ำตาไหลอาบแก้มตอนที่เธอกอดซูอวี่ฉี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...