หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2097

หลังจากมั่นใจแล้วว่านี่คือซูอวี่ฉีตัวจริง ไม่ใช่ภาพหลอน น้ำตาอุ่นๆไหลลงมาจากดวงตาของเฉินผิง เขาถามออกไปด้วยความไม่ชื่อ “นี่เรื่องจริงเหรอซูอวี่ฉี นี่คุณจริงๆใช่ไหม?”

“ใช่สิ นี่เรื่องจริง...” น้ำตาแห่งความสุขไหลลงมาอาบแก้วซูอวี่ฉีเช่นกัน

คู่รักที่ถูกแยกจากกันมานานแสนนานในที่สุดก็ได้กลับมาพบกันแล้ว ถึงแม้ทั้งคู่จะมีคำถามมากมาย แต่ต่างฝ่ายต่างไม่สามารถที่จะเรียบเรียงประโยคออกมาได้ในตอนนี้

เฉินผิงจ้องมองไปยังใบหน้าเปื้อนน้ำตาของซูอวี่แีตอนนี้ เขาปรารถนาที่จะได้พบคนรักของเขามานานแสนนานแล้ว ท้ายที่สุดเขาอกไม่ไหวที่จะจุมพิตเธออีกต่อไป

ซูอวี่ฉีจูบเขากลับอย่างปรารถนา

สำหรับพวกเขา ไม่มีใครสำคัญไปกว่าอีกฝ่ายอีกแล้ว

ทั้งสองดื่มดำไปกับรสจูบเสียจนลืมทุกอย่างบนโลกใบนี้

เฉินผิงถอนจูบออกมาเมื่อเห็นว่าซูอวี่ฉีเริ่มจะหายใจลำบากแล้ว

เธอมองขึ้นไปที่ฟ้าที่เริ่มมืดถึงได้รู้ตัวว่าเธอมาที่นี่เพื่อจะหาของป่า

“โอ้ไม่นะ ฉันลืมไปเลยว่าฉันมาหาอาหาร ป่านนี้อู่เม่ยเอ๋อร์คงจะหิวแย่” ซูอวี่ฉีรีบบอก

“อู่เม่ยเอ๋อร์? อู่เม่ยเอ๋อร์เเหรอ? เธอมาทำอะไรที่นี่?” เฉินผิงถามด้วยความตกใจ

“เดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟังนะ ช่วยหาอะไรที่กินได้หน่อยสิ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันตอนเดินกลับก้ได้...” ซูอวี่ฉีเร่งรักเขา

ไม่นานทั้งสองก็สามารถหาผักป่าและผลไม้มาได้จำนวนหนึ่งก่อนจะเดินกลับไปหาอู่เม่ยเอ๋อร์

ระหว่าที่เดินกลับ ซูอวี่ฉีเล่าเรื่องทั้งหมดให้เฉินผิงฟัง ในที่สุดเขาก็พบว่าฑูตมารลักพาตัวเสี่ยวหรูและ อู่เม่ยเอ๋อร์มาไว้ที่อาณาจักรลับนี้

เฉินผิงสนใจมากเมื่อเขาได้ยินว่าคุณชี่ให้หนังสืออู่เม่ยเอ๋อร์ไว้

คุณชี่รู้ได้ไงว่าอู่เม่ยเอ๋อร์กับเสี่ยวหรูจะมาเจอกัน? เขาเดาว่าทั้งสองคนจะถูกสำนักใจทมิฬจับมาปล่อยไว้ในอาณาจักรลับอย่างนั้นเหรอ? อีกอย่าง ทำไมพวกเขาถึงจับทั้งสองคนมาล่ะ?

“ไม่นะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลย มันเหมือนหนังสือธรรมดาสำหรับฉัน” เธอส่ายหัว

“แปลกจริง” เฉินผิงรู้สึกแปลกใจ แต่เขาก็เปิดมันออก

ทุกคนตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน มันไม่มีตัวอักษรอะไรเลย ทุกหน้าว่างเปล่า

“ทะ...ทำไมไม่มีอะไรเลยล่ะ?” เสี่ยวหรูกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“เฉินผิง นี่ใช่หนังสือวิเศษที่เราต้องปลดล็อกมันเพื่ออ่านหรือเปล่า?” ซูอวี่ฉีเสนอ

เฉินผิงพยักหน้า “ก็เป็นไปได้...” เขาถ่ายทอดรังสีไปที่หนังสือ

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย หน้ากระดาษยังคงว่างเปล่า