หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2097
หลังจากมั่นใจแล้วว่านี่คือซูอวี่ฉีตัวจริง ไม่ใช่ภาพหลอน น้ำตาอุ่นๆไหลลงมาจากดวงตาของเฉินผิง เขาถามออกไปด้วยความไม่ชื่อ “นี่เรื่องจริงเหรอซูอวี่ฉี นี่คุณจริงๆใช่ไหม?”
“ใช่สิ นี่เรื่องจริง...” น้ำตาแห่งความสุขไหลลงมาอาบแก้วซูอวี่ฉีเช่นกัน
คู่รักที่ถูกแยกจากกันมานานแสนนานในที่สุดก็ได้กลับมาพบกันแล้ว ถึงแม้ทั้งคู่จะมีคำถามมากมาย แต่ต่างฝ่ายต่างไม่สามารถที่จะเรียบเรียงประโยคออกมาได้ในตอนนี้
เฉินผิงจ้องมองไปยังใบหน้าเปื้อนน้ำตาของซูอวี่แีตอนนี้ เขาปรารถนาที่จะได้พบคนรักของเขามานานแสนนานแล้ว ท้ายที่สุดเขาอกไม่ไหวที่จะจุมพิตเธออีกต่อไป
ซูอวี่ฉีจูบเขากลับอย่างปรารถนา
สำหรับพวกเขา ไม่มีใครสำคัญไปกว่าอีกฝ่ายอีกแล้ว
ทั้งสองดื่มดำไปกับรสจูบเสียจนลืมทุกอย่างบนโลกใบนี้
เฉินผิงถอนจูบออกมาเมื่อเห็นว่าซูอวี่ฉีเริ่มจะหายใจลำบากแล้ว
เธอมองขึ้นไปที่ฟ้าที่เริ่มมืดถึงได้รู้ตัวว่าเธอมาที่นี่เพื่อจะหาของป่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...