หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2099
ถึงแม้ว่าหนทางจะสูงชันและยากลำบาก พวกเขาก็สามารถผ่านมันมาได้ สองพอลูกและต้องประทับใจกับทิวทัศน์อันสวยงามเมื่อพวกเขามาถึงยอดเขา
วัดสง่างามอร่ามตากินพื้นที่เกือบทั้งหมดของยอดเขา
พวกเขาอยู่ใกบ้ก้อนเมฆเสียจนพวกเขาเกือบจะสัมผัสมันได้ขณะที่อากาศสดชื่นช่วยทำให้หัวของพวกเขาโล่งสบาย
“พ่อนี่เหรออารามคูฉานที่พ่อพูดถึง?” ซื่อเหยียนถามด้วยความประทับใจ ตาเขายังคงจ้องมองไปที่ตัวตึก
นึกว่าพวกวัดจะเล็กแล้วก็ผุๆพังๆเสัยอีก นี่ไม่ใช่ที่ฉันคิดไว้เลย!
ซื่อชิงเผยพยักหน้า “ใช่เลย ที่นี่อารามคูฉาน และเจว๋หย่วนศิษย์พี่ของพ่อก็เป็นเจ้าอาวาสของที่นี่ ตอนเจอเขาเรียกเขาว่าคุณเจว๋หย่วนนะ”
ระหว่างที่คุยกัน ซื่อชิงเผยและซื่อเหยียนมาถึงที่ด้านหน้าของอารามคูฉาน ด้วยความที่มีศิษย์วัดร่วมหลายพันคน เสียงดังกึกก้องไปทั่วห้องโถงของอารามคูฉาน
ซื่อเหยียนประหลาดใจเมื่อเห็นว่าศิษย์หลายคนเป็นเพียงคนธรรมดา เขาไม่อยากจะเชื่อสายตา “พ่อ เราเป็นผู้ฝึกยุทธเรายังเดินขึ้นมาที่นี่ลำบากเลย แล้วคนพวกนี้ทำได้ยังไงกัน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...