หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2099

ถึงแม้ว่าหนทางจะสูงชันและยากลำบาก พวกเขาก็สามารถผ่านมันมาได้ สองพอลูกและต้องประทับใจกับทิวทัศน์อันสวยงามเมื่อพวกเขามาถึงยอดเขา

วัดสง่างามอร่ามตากินพื้นที่เกือบทั้งหมดของยอดเขา

พวกเขาอยู่ใกบ้ก้อนเมฆเสียจนพวกเขาเกือบจะสัมผัสมันได้ขณะที่อากาศสดชื่นช่วยทำให้หัวของพวกเขาโล่งสบาย

“พ่อนี่เหรออารามคูฉานที่พ่อพูดถึง?” ซื่อเหยียนถามด้วยความประทับใจ ตาเขายังคงจ้องมองไปที่ตัวตึก

นึกว่าพวกวัดจะเล็กแล้วก็ผุๆพังๆเสัยอีก นี่ไม่ใช่ที่ฉันคิดไว้เลย!

ซื่อชิงเผยพยักหน้า “ใช่เลย ที่นี่อารามคูฉาน และเจว๋หย่วนศิษย์พี่ของพ่อก็เป็นเจ้าอาวาสของที่นี่ ตอนเจอเขาเรียกเขาว่าคุณเจว๋หย่วนนะ”

ระหว่างที่คุยกัน ซื่อชิงเผยและซื่อเหยียนมาถึงที่ด้านหน้าของอารามคูฉาน ด้วยความที่มีศิษย์วัดร่วมหลายพันคน เสียงดังกึกก้องไปทั่วห้องโถงของอารามคูฉาน

ซื่อเหยียนประหลาดใจเมื่อเห็นว่าศิษย์หลายคนเป็นเพียงคนธรรมดา เขาไม่อยากจะเชื่อสายตา “พ่อ เราเป็นผู้ฝึกยุทธเรายังเดินขึ้นมาที่นี่ลำบากเลย แล้วคนพวกนี้ทำได้ยังไงกัน?”