หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 21

เฉินผิงขมวดคิ้ว “ผมเป็นเจ้าของของที่นี่จริงๆ ผมมีกุญแจของห้องด้านใน!”

เฉินผิงพูดจบก็หยิบกุญแจออกมา!

กุญแจนี้เป็นกุญแจที่ซูเหวินจงให้กับเฉินผิงไว้ บนกุญแจมีสัญลักษณ์สีทองของผานหลงวานฝังไว้ มันละเอียดและงดงามมาก แค่มองก็รู้ได้ในทันทีว่ากุญแจนี้เป็นของจริงหรือของปลอม

พนักงานรักษาความปลอดภัยหยิบกุญแจไปและอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เฉินผิงตั้งแต่หัวจรดเท้า “พูดมา คุณได้กุญแจนี้มาจากไหน นี่เป็นกุญแจของวิลล่าบนยอดเขาปานหลงวาน วิลล่าหลังนี้เป็นหลังที่แพงที่สุดและถูกคุณท่านซูเหวินจงซื้อไว้ มันมาอยู่ที่คุณได้อย่างไร”

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ตกตะลึงในทันที คิดไม่ถึงว่าวิลล่าที่ซูเหวินจงให้เขาจะเป็นหลังที่แพงที่สุดในปานหลงวาน ของขวัญชิ้นนี้ใหญ่มากจริงๆ!

“ประธานซูเป็นคนให้ผมเอง”

เฉินผิงพูดออกไปตามความเป็นจริง

“เหลวไหล ผมว่าคุณต้องขโมยมันมาแน่ๆ หรือไม่ก็เก็บได้ คุณท่านจะให้คุณได้อย่างไร!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยตะโกนเสียงดังและโบกมือเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยสี่ถึงห้าคนมาล้อมเขาไว้

“ดูเขาให้ดี ฉันจะไปโทรศัพท์!”

เมื่อสักครู่พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นสั่งการไว้ จากนั้นก็หยิบกุญแจและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว!

เฉินเป่ากั๋วเห็นเช่นนั้นก็รีบดึงถังหงอิงลงจากรถแท็กซี่ และคนขับรถแท็กซี่ก็ตกใจมาก จึงนำของของเฉินผิงวางไว้และขับรถออกไป!

“เฉินผิง เกิดอะไรขึ้น มีเรื่องอะไรงั้นหรือ”

ถังหงอิงไม่เห็นเหตุการณ์จึงถามออกไปด้วยความสงสัย

“แม่ครับ ไม่มีอะไร อีกสักครู่พวกเราก็เข้าไปได้แล้ว แค่ตรวจสอบตามปกติ พนักงานรักษาความปลอดภัยของปานหลงวานเข้มงวดมาก”

เฉินผิงพูดปลอบโยนถังหงอิง!

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วล่ะ นี่เป็นวิลล่าที่ดีที่สุดในหงเฉิงเชียวนะ แม่ได้กลิ่นหอมของดอกไม้จากตรงนี้ด้วย!”

ใบหน้าของถังหงอิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น!

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นเห็นเกิ่งซานซานแต่งตัวดูดีและขับรถเบนซ์ จึงไม่กล้าทำให้เธอไม่พอใจ เขาพูดออกไปเบาๆ “คุณผู้หญิง คนพวกนี้บอกว่าเป็นเจ้าของของผานหลงวาน และยังมีกุญแจของวิลล่าด้านในอีกด้วย หัวหน้าของพวกเราสงสัยว่าพวกเขาเก็บกุญแจดอกนั้นได้ หรือไม่ก็ขโมยมันมา จึงนำไปตรวจสอบครับ”

หลังจากพนักงานรักษาความปลอดภัยพูดออกมา พวกของเกิ่งซานซานทั้งสามคนก็หัวเราะออกมาทันที พวกเขาหัวเราะจนหายใจแทบไม่ทัน!

“ฮ่าฮ่าฮ่า เฉินผิง นายนี่สุดยอดจริงๆ เลย เก็บกุญแจได้แล้ววิ่งมาบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าของ นายโง่เองหรือคิดว่าคนอื่นโง่กันแน่”

ฟู่เหว่ยหัวเราะเสียงดังและสายตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

“นายรู้ไหมว่าวิลล่าที่นี่ต้องใช้เงินเท่าไหร่ นายซื้อไหวงั้นหรือ แม้ว่าพ่อนายจะกวาดถนนไปร้อยปีก็ซื้อวิลล่าที่นี่ไม่ได้หรอก!”

เจี่ยงเหวินจิ้งก็อดไม่ได้ที่จะพูดเยาะเย้ยเขา

“พวกคุณรีบไล่คนพวกนี้ออกไปได้แล้ว โดยเฉพาะผู้ชายคนนี้ เขาเป็นแค่ไอ้ขี้คุกที่เพิ่งจะถูกปล่อยตัววันนี้ ถ้าเกิดปล่อยเขาเข้าไปล่ะก็ คงจะกระทบกับชื่อเสียงของที่นี่!”

เกิ่งซานซานชี้ไปที่เฉินผิงและพูดออกมา