หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2125

"เอาล่ะ เมื่อคุณแก้ปริศนารอบนี้ได้แล้ว ฉันจะตอบคำถามของคุณ” โจวปั๋วตงกล่าวพร้อมกับชี้ไปที่กระดานหมากรุกตรงหน้าเขา

เฉินผิงชำเลืองมองและตกตะลึง เขาไม่รู้วิธีการเล่นหมากรุกด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจะแก้เกมหมากรุกนี้ได้อย่างไร?

“ผมขอโทษจริงๆ ครับผู้อาวุโสโจว แต่ผมไม่รู้กฎกติกาของหมากรุก ดังนั้นผมคงไม่สามารถแก้เกมนี้ได้ แต่ถ้าคุณตอบคำถามของผม ผมจะให้เงินเท่าไหร่ก็ได้ที่คุณร้องขอ” เฉินผิงบอกเขา

“ถ้าคุณไม่รู้ว่าหมากรุกทำงานอย่างไร ก็หยุดรบกวนฉันได้แล้ว ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ ไปซะ”

โจวปั๋วตงโบกมือไล่เฉินผิงไปอย่างหมดความอดทน

เฉินผิงได้แต่นิ่งเฉย ที่เขาทำได้คือยืนอยู่กับที่พร้อมกับมองดูกระดานหมากรุกตรงหน้าเขาอย่างเงียบๆ

ในขณะเดียวกัน โจวปั๋วตงเลิกสนใจเฉินผิงกับเก๋อฝูไห่และกลับไปมีสมาธิกับเกมหมากรุกของเขาต่อ

ขณะที่เฉินผิงรู้สึกงุนงง เขาก็นึกถึงหนังสือไร้อักษรขึ้นมา

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงพูดว่า “ผู้อาวุโสโจว คุณจะตอบคำถามผมใช่มั้ยครับ ถ้าผมสามารถแก้ปริศนานี้ได้?”

"แน่นอน หากคุณแก้ปริศนาเกมนี้ให้ฉันได้ ฉันก็จะตอบคำถามของคุณ ตราบใดที่ฉันรู้คำตอบนั่นจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในยุทธภพนี้หรอกนะ” โจวปั๋วตงกล่าวในพร้อมเงยหน้าขึ้น

เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็นั่งลงตรงข้ามโจวปั๋วตงและใช้มือข้างหนึ่งจับกระดานหมากรุก

ในวินาทีถัดมา เขาปล่อยคลื่นพลังวิญญาณเข้าไปในกระดาน

ไม่นาน ประวัติของการเดินหมากและวิธีแก้ปริศนาของเกมก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของเฉินผิง

เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยว่า “ผู้อาวุโสโจว เกมนี้ตั้งขึ้นโดยอัจฉริยะหมากรุก หากคุณต้องการแก้มันละก็ คุณจำเป็นจะต้องทำแบบนี้”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ เขาขยับตัวหมากรุกแต่ละตัว เพียงเวลาไม่นาน เฉินผิงก็สามารถแก้ปริศนาเกมที่ดูเหมือนจะแก้ไม่ได้

โจวปั๋วตงจ้องมองภาพที่ปรากฏตรงหน้าด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เขาตกใจจนแทบบ้า

ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าอารามคูฉานเป็นสถานที่ยอดนิยม? ไม่มีใครรอบตัวฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับอารามนี้!

“แล้วสำนักเหล่านี้อยู่ที่ไหนเหรอครับ ผู้อาวุโสโจว? ทำไมเราถึงหาพวกเขาไม่เจอ?” เฉินผิงถามอย่างสงสัย

“ฉันได้ตอบคำถามของคุณไปแล้ว แต่คุณยังถามฉันอีก คุณควรจะรีบกลับไปได้แล้ว สำนักต่างๆ ได้แยกตัวออกมา และเป็นการดีที่สุดถ้าคุณไม่ไปล่วงเกินพวกเขาเข้า ถ้าคุณทำแบบนั้น ก็เท่ากับเป็นการขุดหลุมฝังศพตัวเองล่วงหน้าเท่านั้น”

เมื่อพูดจบ โจวปั๋วตงก็โบกมือไล่อย่างไม่ใส่ใจ

เช่นนั้นแล้ว เฉินผิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนขึ้นและกล่าวอำลา

อย่างไรก็ตาม เขาค้นพบแล้วว่าอารามคูฉานอยู่ที่ไหน เขาตัดสินใจที่จะแก้แค้นซื่อชิงเผยและลูกชายของเขาก่อน สำหรับที่ตั้งของบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟู... เฉินผิงตัดสินใจเริ่มค้นหาจากสำนักที่แยกตัวเหล่านั้น

เฉินผิงแน่ใจว่าบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูต้องตั้งอยู่ในดินแดนของสำนักสันโดษแห่งใดแห่งหนึ่ง มิฉะนั้น คนอื่นคงรู้ตำแหน่งของมันไปนานแล้ว

หลังจากบอกลาเก๋อฝูไห่แล้ว เฉินผิงก็ตรงไปที่อารามคูฉาน

ความโกรธในตัวของเขากำลังเดือดดาล เขาต้องการที่จะทรมานซื่อชิงเผยและลูกชายจนตาย