หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2126

ในขณะเดียวกัน ซื่อชิงเผยและลูกชายกำลังเพลิดเพลินกับชีวิตของพวกเขาในอารามคูฉาน

พวกเขาใช้ชีวิตราวกับราชา อีกทั้งเจว๋หย่วนเองก็มีผู้ศรัทธามากมายที่พร้อมอุทิศตนและยอมทำทุกอย่างที่พวกเขาถูกร้องขอ

ซึ่งนั่นทำให้ซื่อเหยียนพอใจเป็นอย่างมาก

“พ่อ พ่อคิดว่าเฉินผิงจะหาทางมาที่อารามคูฉานมั้ย?” ซื่อเหยียนถามซื่อชิงเผย

"ใครจะสน? ถ้าเขาไม่กล้ามา เราจะให้เจว๋หย่วนไปเที่ยวจิงตูเพื่อเป็นการบีบบังคับให้เขาออกจากที่ซ่อนเอง” ซื่อชิงเผยพูดเย้ยหยัน

"ลุงเจว๋น่าทึ่งมาก เขาไม่เพียงมีสาวกมากมายเท่านั้น แต่ยังมีผู้ศรัทธาเขามากมายอีกด้วย เขามีความสุขอย่างแท้จริงทุกวันในขณะที่ฝึกบำเพ็ญฌานของเขา การบำเพ็ญฌานด้วยพลังศรัทธานั้นสะดวกกว่าการแสวงหาทรัพยากรทั่วบริเวณ ผมหวังอยากจะเป็นแบบลุงเจว๋ได้จริงๆ” ซื่อเหยียนพึมพำอย่างอิจฉา

“หึ! ฉันดูเหมือนคนที่จะปล่อยให้วิชาของฉันไร้ผู้สืบทอดอย่างนั้นเหรอ? สิ่งที่แกต้องทำคือเรียนรู้จากฉันต่อจากนี้ไป” ซื่อชิงเผยพูดในขณะที่มองไปยังซื่อเหยียน

“ผมไม่อยากทำแบบนั้นเลย ผมเรียนรู้วิชาเล่นแร่แปรอาวุธของพ่อแล้วไงต่อล่ะ? สุดท้ายแล้วเราก็ยังคงถูกเฉินผิงทำร้ายและไล่ล่าอยู่ดี เราสูญเสียทุกอย่าง! เราต้องขอให้ลุงเจว๋ช่วยเรา วิชาเล่นแร่แปรอาวุธอะไรนั่นมันไม่ได้เรื่องสิ้นดี และผมเองก็จะไม่ยอมเป็นนักเล่นแร่แปรอาวุธเด็ดขาด!” ซื่อเหยียนตะโกนพร้อมส่ายหัว

“แกจะไปรู้อะไร? ถ้าฉันสามารถสังเคราะห์อาวุธวิเศษคุณภาพสูงหรือบางอย่างที่ดีกว่านั้น ฉันจะสามารถทำลายยุทธภพด้วยการกวัดแกว่งอาวุธของฉันเพียงครั้งเดียวเท่านั้น นับประสาอะไรกับเฉินผิง! แม้แต่คนที่อยู่ในอาณาจักรลับก็ยังต้องอกสั่นขวัญแขวนเมื่อได้เห็นฉัน!” ซื่อชิงเผยตวาดเสียงดัง