หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2127

เฉินผิงยืนอยู่ที่เชิงเขาสูงชันในภาคตะวันตกเฉียงใต้ เขารู้สึกประหลาดใจที่อารามสามารถถูกสร้างขึ้นในสถานที่เช่นนี้ได้

แม้จะเขาจะสูงชัน แต่สำหรับเฉินผิงแล้ว แม้แต่ภูมิประเทศที่ลาดชันที่สุดก็ยังราบเรียบราวกับถนนทางด่วน

ด้วยการกระโดดอย่างว่องไวเพียงไม่กี่ก้าว เขาก็ขึ้นไปถึงบนยอดเขา

ไม่นาน เขาก็ขึ้นมาถึงอารามคูฉาน เขาต้องประหลาดใจในความยิ่งใหญ่ของมัน เหล่าสาวกที่เคร่งครัดต่างก็โค้งคำนับด้วยความเคารพในทุกย่างก้าว เฉินผิงนึกไม่ออกว่าคนธรรมดาเหล่านี้ปีนขึ้นมาบนที่สูงชันด้วยความมุ่งมั่นและความอุตสาหะเช่นนั้นได้อย่างไร

เพื่อหลีกเลี่ยงการทำร้ายพลเรือน เฉินผิงโบกมือเบาๆ ทำให้ประตูของอารามคูฉาน สั่นอย่างรุนแรงและพังทลายลง

ทันที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าว สาวกที่อยู่ข้างในก็วิ่งออกจากอารามด้วยความตื่นตระหนกและถอยไปในระยะที่ปลอดภัย

“พ่อ เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าจะเป็นเฉินผิง?” ซื่อเหยียนถามซื่อชิงเผยด้วยท่าทางกระวนกระวายเมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นจากด้านนอก

"ฉันก็ไม่รู้ เราออกไปดูข้างนอกกันเถอะ” ซื่อชิงเผยตอบพร้อมกับเดินออกจากห้อง

ทันทีที่พวกเขาก้าวออกจากห้อง พวกเขาเห็นประตูของอารามคูฉานที่พังลงมาพร้อมกับเฉินผิงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ