“ทำไม นายไม่กล้า?”
เลี่ยวเฟยมองไปที่เฉินผิงด้วยความดูถูกและยิ้มหยัน!
“ฉันมีอะไรไม่กล้ากัน วันนี้ฉันจะทำให้นายได้เห็นว่าวิชาเซียนมันเป็นอย่างไร!”
เฉินผิงพูดจบก็ยื่นมือไปตีหน้าผากของเสี่ยวหรูที่อยู่บนเตียงเบาๆ!
เสี่ยวหรูตกใจมากและรีบถอยไปด้านหลัง จากนั้นก็ไปหลบอยู่ด้านหลังนักพรตปู้ซวี
“คุณเฉินครับ ท่านจะเปลื้องผ้าลูกสาวของข้าต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ ดูจะ...”
อาจารย์ปู้ซวีค่อนข้างที่จะทำใจไม่ได้!
ถ้าเปลื้องเสื้อผ้าออก ความบริสุทธิ์ของลูกสาวคงจะไม่เหลือแล้ว!
“อาจารย์ปู้ซวีเข้าใจผิดแล้วครับ ผมแค่จะดูดพลังงานเย็นออกจากร่างของหญิงสาวเท่านั้น ดังนั้นไม่จำเป็นต้องเปลื้องเสื้อผ้า!”
เมื่อสักครู่นี้ที่เฉินผิงต้องเปลื้องเสื้อผ้าเพื่อรักษานั้น เป็นเพราะต้องปรับแก้ร่างผลึกน้ำแข็งของเสี่ยวหรู เพื่อให้เธอไม่ต้องทุกข์ทรมานจากความเย็น!
ถ้าเพียงแค่ดูดพลังงานเย็นออกมาก็ไม่จำเป็นต้องเปลื้องผ้า!
อาจารย์ปู้ซวีได้ยินแบบนั้นก็สบายใจขึ้นมา จากนั้นก็ประคองลูกสาวและพูดขึ้น “เสี่ยวหรู คุณเฉินท่านนี้เป็นคนรักษาให้ลูก ลูกไม่ต้องกลัว!”
ภายใต้คำปลอบโยนของอาจารย์ปู้ซวี เสี่ยวหรูก็ใจเย็นลงและนั่งอยู่บนเตียงอย่างสงบเสงี่ยม
เฉินผิงวางมือลงบนหน้าผากของเสี่ยวหรูเบาๆ จากนั้นพลังงานเย็นก็ถูกดูดเข้าไปในร่างกายของเฉินผิงทันที!
ถึงแม้ว่าเมื่อสักครู่นี้เลี่ยวเฟยจะใช้ถาดชีซิงดูดพลังงานเย็นในร่างกายของเสี่ยวหรูออกไปมากแล้ว แต่ก็ไม่ได้ดูดออกไปทั้งหมด ยังมีบางส่วนที่ยังเหลืออยู่ในร่างกายของเสี่ยวหรู และภายในวัดเหลยหมิงนี้ ทุกที่ต่างเต็มไปด้วยพลังงานเย็น ดังนั้น ร่างกายของเสี่ยวหรูก็จะดูดพลังงานเย็นเข้ามาด้วยตัวเองอีกอยู่ดี
มือของเฉินผิงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีขาวและลามไปถึงแขน เหมือนกับชั้นน้ำแข็งหนาๆ อย่างไรอย่างนั้น!
เฉินผิงหรี่ตาลง เปิดให้จิตตวิสุทธิหมุนไปรอบๆ ให้ได้มากที่สุด และไม่หยุดหลอมรวมพลังงานเย็น เพียงแต่พลังงานเย็นนั้นมีมากเกินไป ตอนนี้เฉินผิงยังฝึกลมหายใจถึงขั้นที่ห้าเท่านั้น ดังนั้น ถึงแม้ว่าจะเปิดจิตตวิสุทธิให้ได้กว้างที่สุดแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถหลอมรวมพลังงานเย็นทั้งหมดนี้ได้!
เพียงไม่นาน แขนของเฉินผิงก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งหนาทึบ และแพร่กระจายไปยังส่วนต่างๆ ของร่างกายอีกด้วย
เมื่อเห็นแบบนั้น เลี่ยวเฟยก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มหยันออกมา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...