หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2142

เมื่อสังเกตเห็นการแสดงออกของเฉินผิง ถงโหย่วกงก็หัวเราะและพูดว่า “คุณไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสำนักเฟิงเหลย แต่ผมแน่ใจว่าคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับสำนักลับสินะ ความสามารถของคุณในตอนนี้โดดเด่นที่สุดในยุทธภพ ด้วยเหตุนี้ผมจึงเชื่อว่าผู้คนมากมายจะต้อตามหาคุณ อย่างไรก็ตาม ด้วยทักษะระดับปราชญ์ยุทธ์ของคุณ คุณคงไม่มีทางเป็นอะไรได้มากไปกว่าศิษย์ที่อ่อนแอที่สุดในสำนักเฟิงเหลย มองดูพวกเขาสิ ใครในนี้บ้างที่มีระดับพลังการฝึกบำเพ็ญฌานด้อยกว่าคุณ?”

เขาชี้ไปที่เหล่าศิษย์ของสำนักเฟิงเหลยที่ล้อมเฉินผิงในขณะที่พูด

มันเป็นความจริงที่พวกเขาทั้งหมดล้วนมีฝีมือ แม้แต่ผู้ที่อ่อนแอที่สุดก็ยังเป็นปราชญ์ยุทธ์ขั้นสูงสุด ซึ่งมีระดับการฝึกบำเพ็ญฌานที่สูงกว่าเฉินผิง

“แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องรู้สึกท้อแท้ คุณฆ่าเจว๋หย่วน นักบวชหัวโล้นที่เพิ่งบรรลุสู่เทพยุทธ์ได้ด้วยความสามารถของคุณ นั่นแสดงให้เห็นถึงศักยภาพของคุณ และสำนักเฟิงเหลยก็ยินดีต้อนรับบุคคลที่มีความสามารถเช่นคุณ!” เขากล่าวเสริมและผลักดันข้อเสนอของเขาอย่างไม่ลดละ

“ขอโทษครับ แต่ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ อีกอย่าง ผมไม่สนใจที่จะเข้าร่วมสำนักของคุณ” เฉินผิงตอบพร้อมกับส่ายศีรษะแล้วหันหลังเดินจากไป

น่าเสียดายที่ศิษย์ของสำนักเฟิงเหลยไม่คิดเช่นนั้น พวกเขาปิดกั้นเส้นทางของเฉินผิงและไม่มีท่าทีที่จะปล่อยให้เขาจากไป

“นี่ไม่ใช่คำถามว่าคุณสนใจหรือไม่ เพราะไม่มีใครปฏิเสธเราได้ นี่ไม่ใช่การสนทนา แต่เป็นคำสั่ง” ถงโหย่วกงกล่าว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

เฉินผิงขมวดคิ้ว “แล้วถ้าผมปฏิเสธไม่ไปกับคุณล่ะ?”

“ถ้าแบบนั้น ผมก็จะหักขาคุณแล้วพาคุณไปแทน” ถงโหย่วกงตอบอย่างไม่ลังเล

“ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณมีปัญญาพอที่จะทำแบบนั้นหรือเปล่า” เฉินผิงหรี่ตาลงอย่างเย็นชา ร่างกายของเขาเปล่งประกายจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

ถงโหย่วกงกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะ “ช่างโง่เขลาเสียนี่กระไร! อย่าบอกนะว่าคุณหลอกตัวเองว่าคุณอยู่ยงคงกระพันเพียงเพราะคุณฆ่าเจว๋หย่วนได้ เขาเป็นเพียงเทพยุทธ์มือใหม่ซึ่งไม่ได้มีความสามารถถึงหนึ่งในสิบของความสามารถที่คนในระดับนั้นควรมี วันนี้ผมจะให้คุณได้ลิ้มลองพลังที่แท้จริงของเทพยุทธ์!”

เมื่อพูดจบ เขาก็ค่อยๆ ยกแขนขึ้น แม้จะเป็นเพียงการเคลื่อนไหวเล็กน้อย แต่ก็ส่งรัศมีระเบิดออกมาจากตัวเขา

รัศมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าหาเฉินผิงราวกับคลื่นที่ม้วนตัวไม่รู้จบ

เขารู้สึกราวกับว่าอากาศรอบตัวหนาแน่นและหนักขึ้นในพริบตา จนดูราวกับบิดเบือนไปหมดด้วยซ้ำ

ตุ้บ!

สายตาของเฉินผิงในขณะนั้นทำให้ถงโหย่วกงยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย ดวงตาของเขาฉายแววดูถูกเหยียดหยาม สุดท้ายแล้ว เขายังคงเป็นเพียงแค่ปราชญ์ยุทธ์เท่านั้น ไม่ว่าเขาจะมีความสามารถเพียงใด เขาก็ไม่สามารถต่อกรกับเทพยุทธ์ได้

“แล้วถ้าผมไม่เลือกทั้งคู่ล่ะ?”

จู่ๆ เฉินผิงก็เงยหน้าขึ้น ทันใดนั้น รัศมีพลังจำนวนมหาศาลก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา

ถงโหย่วกงตกตะลึง ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเขาจะสามารถสร้างรัศมีพลังที่แข็งแกร่งได้ในขณะที่ฉันยังคุมตัวเขาอยู่!

เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ที่เขายืนตกตะลึง เฉินผิงปล่อยหมัดเซิ่งกวงของเขาและส่งให้ศิษย์คนหนึ่งของสำนักเฟิงเหลยลอยขึ้นไปในอากาศ จากนั้นเขาก็วิ่งไปที่เชิงเขาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ

เฉินผิงจงใจแกล้งทำเป็นอ่อนแอก่อนหน้านี้ เพื่อให้ถงโหย่วกงลดการป้องกันตัวลงแล้วเขาจะได้หาโอกาสหลบหนีออกมา แม้ว่าฉันจะไม่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับถงโหย่วกงในการต่อสู้ แต่ฉันก็ไม่สามารถปฏิเสธความจริงที่ว่าเขามีสาวกของสำนักเฟิงเหลยหลายคนอยู่กับเขา ถ้าทั้งกลุ่มโจมตีฉันพร้อมกัน ฉันเกรงว่าฉันคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งชิงเอ๋อร์และหรุ่ยเอ๋อร์ต่างก็จ้องมองมาที่เขาด้วยเจตนาสังหาร เมื่อไม่รู้ว่าคนทั้งสองกำลังคิดจะทำอะไร เขาจึงตัดสินใจได้ว่าทางเลือกเดียวของเขาคือการหลบหนี