หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2141

ชิงเอ๋อร์ไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่ถงโหย่วกงนั้นหัวเราะออกมา “เจว๋หย่วน คุณเป็นแค่เทพยุทธ์มือใหม่ เราไม่ต้องการให้คุณเป็นเด็กรับใช้ของสำนักเฟิงเหลยหรอกนะ เราจะเสียเวลาและทรัพยากรไปกับคุณซะเปล่า!”

เจว๋หย่วนถึงกับหน้าถอดสีเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ แน่นอนว่าเฉินผิงไม่ใช่คนที่เขาสามารถเผชิญหน้าได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะเสี่ยงขอความช่วยเหลือจากถงโหย่วกงไปทำไม

“สารเลว แกเป็นคนบังคับให้ฉันทำแบบนี้ ฉันจะลากแกไปลงนรกพร้อมกับฉัน!”

เมื่อเขาพูดจบ เจว๋หย่วนบีบประคำอธิษฐานในมือของเขาและแสงแห่งพุทธะก็ส่องออกมาจากลูกปัด

เจว๋หย่วนท่องพระคัมภีร์ขณะที่เขาจ้องมองที่แสงแห่งพุทธะ ในไม่ช้าเลือดก็ไหลออกมาจากหน้าผากของเขา

“แกกำลังพยายามจะใช้แก่นโลหิตอย่างงั้นรึ?” เฉินผิงรู้ทันทีว่าเขากำลังพยายามทำอะไร เจว๋หย่วนพยายามเผาผลาญแก่นโลหิตเพื่อต่อสู้กับเขาจนตาย

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ให้โอกาสเขาทำเช่นนั้นได้ หากเจว๋หย่วนใช้แก่นโลหิตจนหมด เฉินผิงก็จะไม่สามารถดูดซับพลังของเขาได้

ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงเหวี่ยงมือของเขาออกไป แต่ทว่าแสงแห่งพุทธะได้พุ่งออกมาและตบมือของเฉินผิงและหยุดยั้งเขาไว้

ถึงกระนั้นเฉินผิงก็ไม่รอช้า เขาจับไปที่ศีรษะของเจว๋หย่วนและใช้พลังปราณสัมผัสเพื่อเริ่มดูดซับพลังของเจว๋หย่วน

ขณะนี้แสงแห่งพุทธะที่ส่องลงมาและกำลังเคลื่อนตัวเข้าหาเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่แม้แต่จะฟาดฟันใส่พวกมัน

การโจมตีของแสงแห่งพุทธะเหล่านั้นทำได้แค่ให้เฉินผิงรู้สึกคันเท่านั้น

ดวงตาของเจว๋หย่วนเบิกกว้างราวกับจานรองแก้วขณะที่เขาจ้องมองเฉินผิงด้วยความหวาดกลัว ร่างของเขาค่อยๆ กลายเป็นซากแห้งเหี่ยว เฉินผิงดูดซับพลังของเขาเพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่เขาจะสิ้นลม

ผู้ที่เห็นเหตุการณ์ต่างขมวดคิ้วเข้าหากัน

จิตสังหารฉายผ่านดวงตาของชิงเอ๋อร์

“หนุ่มคนนี้กำลังฝึกฝนวิชามาร ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้แม้จะเป็นเพียงปราชญ์ยุทธ์” ชิงเอ๋อร์กัดฟันพูด

เห็นได้ชัดว่าชิงเอ๋อร์ดูถูกวิชามาร แม้แต่หรุ่ยเอ๋อร์ก็ยังจ้องมองเฉินผิงอย่างเศร้าสร้อย

"คุณต้องการอะไร?" เฉินผิงถาม

"ไม่มีอะไร ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณเท่านั้น คุณใช้วิชามารในการดูดซับพลังของ เจว๋หย่วนใช่หรือเปล่า?” ถงโหย่วกงถามด้วยรอยยิ้ม

“แล้วแต่จะคิด” เฉินผิงกล่าว เขามองดูถงโหย่วกงอย่างระแวดระวัง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! คุณไม่จำเป็นต้องประหม่า ถึงคุณจะใช้วิชามารแล้วไงล่ะ? การฝึกบำเพ็ญฌานบ่มมีไว้เพื่อให้มีพลังมากขึ้น ทุกคนสามารถละทิ้งศีลธรรมได้ ตราบใดที่คุณต้องการมีพลัง ใครจะสนใจว่าคุณกำลังใช้วิชาอะไรอยู่ จริงมั้ย?” ถงโหย่วกงหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะตบไหล่ของเฉินผิง

ดูเหมือนว่าเขาพยายามเข้าใกล้เฉินผิง แต่เฉินผิงหลบหลีกการสัมผัสของเขาอย่างรวดเร็ว

ถงโหย่วกงตัวแข็งทื่อแต่เขาก็ไม่โกรธ เขาพูดต่อว่า “ผมประทับใจในตัวคุณ คุณจะกลับมาที่สำนักเฟิงเหลยกับผมก็ได้นะ คนที่มีพรสวรรค์อย่างคุณจะไปที่ไหนได้ถ้าคุณเดินเตร็ดเตร่ตัวคนเดียวแบบนี้”

“สำนักเฟิงเหลยเหรอ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว

เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสำนักที่ชื่อสำนักเฟิงเหลยมาก่อนในยุทธภพ