หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2146

ความเร็วของถงโหย่วกงนั้นเร็วมากจนเกิดลมกระโชกแรงพัดผ่านพื้นที่ราวกับพายุเฮอริเคน

แค่เพียงชั่วพริบตา คลื่นพลังลมปราณอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งเข้าหาเฉินผิง

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ปลดปล่อยกระบวนท่าของเขาอีกครั้ง เขาตะโกนว่า “วิชากระบี่เก้าเงา!”

พลังมังกรพุ่งพล่านภายในร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว และแก่นมังกรบนหน้าอกของเขาก็เริ่มเปล่งประกายแสงอย่างรุนแรง

ลำแสงจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนถูกปล่อยออกมาจากกระบี่พิฆาตมังกร

แสงและพลังลมปราณปะทะกันกลางอากาศครั้งแล้วครั้งเล่า พลังลมปราณบางส่วนที่หลงเหลือก็โจมตีใส่เฉินผิงอย่างโหดเหี้ยม

แต่ถึงกระนั้น เขาก็กัดฟันและฝืนทนต่อความเจ็บปวดนั้นต่อไป

ในเวลาเดียวกัน ลำแสงได้ทะลุผ่านพลังลมปราณของถงโหย่วกง ก่อนที่มันจะพุ่งเข้าใส่เขา

การต่อสู้ที่ถงโหย่วกงคาดหวังไว้ว่าตนเองจะเหนือกว่า กลับกลายเป็นการต่อสู้เพื่อหมายเอาชีวิตอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน ฝุ่นคละคลุ้งก็จางหาย เฉินผิงกับถงโหย่วกงก็ยืนเผชิญหน้ากัน

ตอนนี้ร่างกายของเฉินผิงเต็มไปด้วยบาดแผล มีเลือดไหลออกมาตามมุมปากของเขา ในขณะเดียวกัน เสื้อผ้าของถงโหย่วกงก็ขาดรุ่งริ่ง และบาดแผลบางส่วนบนร่างกายของเขาก็เปล่งแสงสีเขียวจางๆ เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเขาอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าถงโหย่วกงจะไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงใดๆ แต่มันก็ยังเป็นประสบการณ์ที่น่าขายหน้าสำหรับเขาอยู่ดี เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาถูกลดสถานะให้อยู่ในสภาพน่าสมเพชเช่นนี้ด้วยฝีมือของปราชญ์ยุทธ์

เขาเดินไปหาเฉินผิงและพูดว่า “นี่ ไอ้เด็กเหลือขอ แกนี่มันประทับใจฉันจริงๆ เลย แกเป็นคนแรกที่บังคับให้ฉันมาถึงจุดนี้ทั้งที่เป็นเพียงปราชญ์ยุทธ์เท่านั้น”

เมื่อพูดจบ เขาเปล่งรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งปกคลุมเฉินผิงไว้ ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

เมื่อหรุ่ยเอ๋อร์เห็นเช่นนั้น เธอหันไปหาชิงเอ๋อร์และถามว่า “ชิงเอ๋อร์ ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป มีหวังถงโหย่วกงได้พาตัวพาเขาไปแน่ๆ เราควรทำยังไงดี?”

“ลงมือจัดการเขากันเถอะ ฉันจะคอยต้านถงโหย่วกงเอาไว้ เพื่อที่เธอจะได้พาเจ้าเด็กนั่นออกไป เราต้องไม่ปล่อยให้ผู้ใช้วิชามารตกอยู่ในเงื้อมมือของสำนักเฟิงเหลย ถ้าพวกเขาได้วิชามารนั่นไป ฉันเกรงว่าแม้แต่สำนักสันโดษเช่นเราคงได้พบกับช่วงเวลาที่ยากลำบากในภายภาคหน้า” ชิงเอ๋อร์ตอบกลับ

ฉันสงสัยว่าฉันจะสามารถทนได้นานขนาดนี้หรือไม่หากตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเฉินผิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าฉันได้รับบาดเจ็บแบบนั้น ฉันคงอ่อนแอเกินกว่าจะต้านทานไหว ถึงกระนั้น แม้ว่าเขาจะแทบไม่มีโอกาสแต่เขาก็ยังสู้กลับ!

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับว่าชายหนุ่มที่เขาดูถูกในตอนแรกนั้นมีความสามารถมากกว่าเขาจริงๆ

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความแข็งแกร่งของฉันในฐานะเทพยุทธ์จะด้อยกว่าของปราชญ์ยุทธ์เช่นเขา

ชิงเอ๋อร์รู้สึกราวกับว่าจิตใจของเขาพังทลายลง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้

“ฉันไม่คาดคิดว่าแกจะยังต้านทานไหว คราวนี้ฉันจะทำให้แกยอมแพ้อย่างศิโรราบเลย” ถงโหย่วกงโบกมือไปในอากาศช้าๆ และแสงจางๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้น เพียงไม่นานก็ปรากฏลูกบอลแห่งแสงที่สว่างขึ้นและเริ่มหมุนช้าๆ

ลมค่อยๆ พัดแรงขึ้น รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวรอบๆ ถงโหย่วกงก็ทวีความรุนแรงขึ้นเช่นกัน

ขณะเดียวกัน เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าดวงอาทิตย์ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา และพลังมหาศาลจากดวงอาทิตย์ก็ดูพร้อมที่จะกลืนกินทุกสิ่ง

หรุ่ยเอ๋อร์ถามด้วยความงุนงงกับการกระทำของถงโหย่วกง “ชิงเอ๋อร์ ถงโหย่วกงพยายามจะฆ่าเขางั้นเหรอ? ทำไมเขาจึงใช้กระบวนท่าที่อันตรายเช่นนี้?”