“บ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูอยู่นั่น...” เป้ายู่คุนชี้ไปยังสถานที่ซึ่งปกคลุมด้วยหมอกที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา
เฉินผิงจ้องไปที่น้ำพุแห่งการฟื้นฟูตรงหน้า เขาสังเกตเห็นว่าพลังวิญญาณในแถบนั้นเหนือกว่าตรงจุดอื่นๆ เป็นส่วนใหญ่ แต่แล้วทันใดนั้นองครักษ์หลายคนก็กระโดดเข้ามาขวางทางเขา ในขณะที่เขากำลังจะก้าวไปข้างหน้า
“ฉันพาเขามาที่นี่ ให้เขาเข้าไป...” เป้ายู่คุนสั่ง
พวกองครักษ์รีบทักทายเป้ายู่คุนด้วยการโค้งคำนับ ก่อนจะเดินออกไปให้พ้นทาง
ส่วนเฉินผิงก็เดินไปที่น้ำพุแห่งการฟื้นฟูโดยที่ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังน้ำพุใสสะอาด มีปลาหลายตัวแหวกว่ายอยู่ในนั้น
จากนั้นเขาก็จุ่มมือลงไปในบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟู พยายามหาสาเหตุว่าทำไมผู้คนถึงอยากได้บ่อน้ำพุมาครอบครองนัก เฉินผิงไม่สังเกตเห็นความแตกต่างใดๆ เลยหลังจากสัมผัสน้ำ ในหัวของเขาผุดความคิดหนึ่งขึ้นมา
ใช่พลังวิญญาณของที่นี่เข้มข้นกว่าปกติแต่นอกเหนือจากนั้นบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูดูไม่ต่างจากบ่อน้ำพุทั่วไปสำหรับฉัน!
เฉินผิงมองดูบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูไหลวน พลางสงสัยว่าตำนานและเรื่องเล่าเกี่ยวกับที่แห่งนี้ล้วนแต่เป็นเรื่องโกหกหรือไม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...